Ted Hughes's Selections from Ovid's Metamorphoses - The Rape of Proserpina - English and Tamil Translation

 The Rape of Proserpina: A Stanza-by-Stanza Analysis

Stanza 1:

Heading: Ode to Ceres

Poetic Lines:

Ceres was the first

To split open the grassland with a ploughshare.

The first

To plant corn and nurse harvests.

She was the first to give man laws.  

Summary:

Ceres, the goddess of agriculture, is hailed as the pioneer of farming and lawgiving. She is the one who first broke ground for cultivation and introduced the concepts of planting, harvesting, and societal order.

Analysis:

The stanza establishes Ceres as a foundational figure in human civilization. The image of her splitting the grassland with a ploughshare conveys a sense of breaking new ground, both literally and metaphorically. She is not just a provider of sustenance but also the source of laws, suggesting that agriculture and social order are intertwined.

செரெஸ், விவசாயத்தின் தெய்வம், முதன்முதலில் புல்வெளியை உடைத்து, சாகுபடிக்கு வழி வகுத்தார். அவர் சோளத்தை நட்டு, அறுவடைகளைப் பராமரித்து, மனிதனுக்கு சட்டங்களை வழங்கினார். மனித நாகரிகத்தின் அடித்தளமாக செரெஸ் இருப்பதை இந்த சரணம் நிறுவுகிறது.

Stanza 2:

Heading: The Poet's Invocation

Poetic Lines:

Everything man has he owes to Ceres.

So now I sing of her

And so I pray my song may be worthy

Of this great goddess,

For surely she is worthy of the song.  

Summary:

The poet acknowledges humanity's debt to Ceres and expresses his intention to honor her with his poem. He hopes his words will do justice to her greatness.

Analysis:

This stanza reveals the poet's reverence for Ceres and his awareness of the importance of his undertaking. The repetition of "worthy" emphasizes the poet's desire to create a fitting tribute. The stanza serves as a dedication, setting the tone for the rest of the poem.

கவிஞர் செரெஸுக்கு மனிதகுலத்தின் கடனை ஒப்புக்கொள்கிறார், மேலும் அவரது கவிதையால் அவரை கௌரவிக்க வேண்டும் என்ற தனது நோக்கத்தை வெளிப்படுத்துகிறார். அவரது வார்த்தைகள் செரெஸின் பெருமைக்கு நீதி செய்யும் என்று அவர் நம்புகிறார். இந்த சரணம் செரெஸிற்கான கவிஞரின் மரியாதையையும், அவரது முயற்சியின் முக்கியத்துவத்தைப் பற்றிய விழிப்புணர்வையும் வெளிப்படுத்துகிறது.

Stanza 3:

Heading: Typhon's Awakening

Poetic Lines:

The giant Typhon, that upstart who had dared

To hope for a home in heaven,

Felt his strength returning.  

Summary:

Typhon, a monstrous giant who once aspired to overthrow the gods, begins to stir from his imprisonment beneath Mount Etna. His return signifies a potential threat to the cosmic order.

Analysis:

Typhon's reemergence creates a sense of unease and foreshadows potential conflict. His daring ambition to dwell among the gods suggests his immense power and the potential for chaos if he were to break free.

டைஃபோன் என்ற அரக்கன், ஒரு காலத்தில் கடவுள்களை தூக்கி எறிய ஆசைப்பட்டான், எட்னா மலையின் கீழ் தனது சிறையிலிருந்து விடுபடத் தொடங்குகிறான். அவனுடைய திரும்புதல் அண்ட ஒழுங்கிற்கு சாத்தியமான அச்சுறுத்தலைக் குறிக்கிறது.

Stanza 4:

Heading: Imprisoned Beneath Sicily

Poetic Lines:

He stirred,

Squashed

Under the massive slab of Sicily. [468]

His right hand, reaching towards Rome,

Was crushed under Pelorus,

His left hand under Pachynnus,

His legs under Lilybaeum

And his enormous head under Etna.  

Summary:

Typhon's massive body is pinned beneath the island of Sicily. Each of his limbs and his head are trapped under specific geographical features, emphasizing his immensity and complete subjugation.

Analysis:

The vivid description of Typhon's confinement highlights his defeat and the measures taken to contain him. The listing of geographical locations creates a sense of scale and reinforces the image of his vast body sprawled across the landscape.

டைஃபோனின் உடல் சிசிலி தீவின் கீழ் சிக்கியுள்ளது. அவரது கைகள் மற்றும் தலை குறிப்பிட்ட புவியியல் அம்சங்களின் கீழ் சிக்கியுள்ளன, அவரது மகத்துவத்தையும் முழுமையான அடிபணிவையும் வலியுறுத்துகின்றன. டைஃபோனின் சிறைவாசத்தின் தெளிவான விளக்கம் அவரது தோல்வியையும் அவரை கட்டுப்படுத்த எடுக்கப்பட்ட நடவடிக்கைகளையும் எடுத்துக்காட்டுகிறது.

Stanza 5:

Heading: The Earth's Fury

Poetic Lines:

Flat on his back, he vomited ashes,

Flame, lava, sulphur. His convulsions

Shrugged off cities,

Quaked mountains to rubble.  

The whole of Sicily trembled.  

Summary:

Despite being imprisoned, Typhon's fury manifests in volcanic eruptions and earthquakes that ravage Sicily. His fiery breath and violent tremors cause widespread destruction.

Analysis:

Typhon's continued ability to wreak havoc even while imprisoned demonstrates his formidable power. The imagery of vomiting ashes, flames, and lava creates a sense of his destructive potential and the ever-present threat he poses.

சிறையில் அடைக்கப்பட்டிருந்தாலும், டைஃபோனின் சீற்றம் எரிமலை வெடிப்புகள் மற்றும் பூகம்பங்களில் வெளிப்படுகிறது, அவை சிசிலியை அழிக்கின்றன. அவரது உமிழும் சுவாசம் மற்றும் வன்முறை நடுக்கம் பரவலான அழிவை ஏற்படுத்துகிறது. சிறையில் இருந்தாலும் கூட அழிவை ஏற்படுத்தும் டைஃபோனின் திறன் அவரது வலிமையான சக்தியை நிரூபிக்கிறது.

Stanza 6:

Heading: Pluto's Alarm

Poetic Lines:

The Lord of Hell was aghast to see bedrock

Heaving in waves, like ocean.

He looked upwards

For earth's crust to come caving in

Letting the sunglare into hell's glooms,

Dazzling the spectres.  

Summary:

The earthquakes caused by Typhon's struggles alarm Pluto, the king of the underworld. He fears that the earth's crust might shatter, allowing sunlight to penetrate his dark realm.

Analysis:

Pluto's fear introduces the underworld as a place of darkness that is threatened by the potential intrusion of light. The comparison of heaving bedrock to ocean waves emphasizes the intensity of the tremors and the disruption of the natural order.

டைஃபோனின் போராட்டங்களால் ஏற்பட்ட பூகம்பங்கள் பாதாள உலகின் ராஜாவான புளூட்டோவை எச்சரிக்கின்றன. பூமியின் மேலோடு உடைந்து, சூரிய ஒளி தனது இருண்ட ராஜ்யத்தில் ஊடுருவுவதை அவர் அஞ்சுகிறார். ஒளியின் சாத்தியமான ஊடுருவலால் அச்சுறுத்தப்படும் இருளின் இடமாக பாதாள உலகம் அறிமுகப்படுத்தப்படுகிறது.

Stanza 7:

Heading: The King of Terrors Investigates

Poetic Lines:

Anxious

In a black chariot, behind black horses,

The King of Terrors

Thundered up

To reconnoitre the roof of his kingdom.  

Summary:

Pluto, driven by anxiety, ascends from the underworld in his black chariot to inspect the damage and assess the stability of his realm.

Analysis:

Pluto's emergence from the underworld is depicted with a sense of urgency and dread. The repetition of "black" reinforces the association of darkness and the underworld. The phrase "King of Terrors" adds to the ominous atmosphere.

பதட்டத்துடன், புளூட்டோ சேதத்தை ஆய்வு செய்யவும், தனது ராஜ்யத்தின் ஸ்திரத்தன்மையை மதிப்பிடவும் பாதாள உலகத்திலிருந்து தனது கருப்பு ரதத்தில் ஏறுகிறார். பாதாள உலகத்திலிருந்து புளூட்டோவின் தோற்றம் அவசரம் மற்றும் பயத்துடன் சித்தரிக்கப்படுகிறது.

Stanza 8:

Heading: Surveying the Damage

Poetic Lines:

He scrutinised the island's foundations,

Double-checked every crevasse, crack, fault,

For a sign of a shift.  

Probed every weak spot with his sceptre

Tapping rocks and analysing echoes.  

Summary:

Pluto meticulously examines the island of Sicily, searching for any signs of weakness or instability that might threaten his kingdom. He uses his sceptre to probe for vulnerabilities.

Analysis:

Pluto's methodical inspection reveals his concern and his desire to maintain control. The listing of geological formations creates a sense of thoroughness and emphasizes the potential for the earth to give way.

புளூட்டோ சிசிலி தீவை ஆய்வு செய்கிறார், அவரது ராஜ்யத்தை அச்சுறுத்தக்கூடிய எந்த பலவீனம் அல்லது உறுதியற்ற தன்மைக்கான அறிகுறிகளையும் தேடுகிறார். பாதிப்புகளை ஆராய அவர் தனது செங்கோலைப் பயன்படுத்துகிறார். புளூட்டோவின் முறையான ஆய்வு அவரது கவலையையும் கட்டுப்பாட்டை பராமரிக்கும் அவரது விருப்பத்தையும் வெளிப்படுத்துகிறது.

Stanza 9:

Heading: A Moment of Respite

Poetic Lines:

Everything seemed to be sound

And he began to feel better. It was then

Aphrodite, sitting on her mountain,

Noticed him.  

Summary:

Pluto, reassured by his inspection, begins to relax. However, his moment of respite is interrupted by the watchful gaze of Aphrodite, the goddess of love.

Analysis:

The shift in focus from Pluto's anxieties to Aphrodite's observation creates a sense of anticipation. The mention of her "mountain" suggests a vantage point from which she observes the unfolding events, hinting at her potential involvement.

தனது ஆய்வால் உறுதியளிக்கப்பட்ட புளூட்டோ ஓய்வெடுக்கத் தொடங்குகிறார். இருப்பினும், அவரது ஓய்வு காதல் தெய்வமான அப்ரோடைட்டின் கண்காணிப்பு பார்வையால் குறுக்கிடப்படுகிறது. புளூட்டோவின் கவலைகளிலிருந்து அப்ரோடைட்டின் அவதானிப்புக்கு கவனம் செலுத்துவது எதிர்பார்ப்பை உருவாக்குகிறது.

Stanza 10:

Heading: Aphrodite's Scheme

Poetic Lines:

She woke her winged boy, embraced him, kissed him.

'My child,' she whispered, 'you who are all my power,

'You who are my arms, my hands, my magic,

Bend your bow, my darling,

And sink your shaft, which never missed a challenge,

Into the heart of that god

Who rules hell.  

Summary:

Aphrodite awakens her son, Cupid, and instructs him to shoot Pluto with his love arrow. She aims to manipulate Pluto's affections for her own purposes.

Analysis:

Aphrodite's actions reveal her manipulative nature and her willingness to use love as a weapon. The intimate address to Cupid contrasts with the calculated intent behind her words. The phrase "never missed a challenge" foreshadows the inevitable success of Cupid's arrow.

அப்ரோடைட் தனது மகன் க்யூபிடை எழுப்பி, புளூட்டோவை தனது காதல் அம்பினால் சுடச் சொல்கிறாள். அவள் தனது சொந்த நோக்கங்களுக்காக புளூட்டோவின் பாசத்தை கையாளுகிறாள். அப்ரோடைட்டின் செயல்கள் அவரது கையாளுதல் தன்மையையும், காதலை ஒரு ஆயுதமாகப் பயன்படுத்தும் விருப்பத்தையும் வெளிப்படுத்துகின்றன.

Stanza 11:

Heading: Cupid's Power

Poetic Lines:

'The deities of the upper world are yours

Whenever you please.  

Even great Jupiter -

Like a helpless figment of your fancy -

Whatever folly you plot, he will perform it.  

Summary:

Aphrodite reminds Cupid of his power over the gods, even Jupiter, the king of the gods. She emphasizes that Cupid's arrows can induce any kind of desire or folly in their targets.

Analysis:

This stanza highlights the extent of Cupid's influence and the potential for chaos when love is used as a tool of manipulation. The image of Jupiter as a "helpless figment" in Cupid's hands underscores the overwhelming power of love.

க்யூபிட்டின் அம்புகள் கடவுள்களின் மீது, கடவுள்களின் ராஜாவான வியாழன் மீது கூட, எந்த விதமான ஆசை அல்லது முட்டாள்தனத்தையும் தூண்டக்கூடும் என்பதை அப்ரோடைட் வலியுறுத்துகிறார். இந்த சரணம் க்யூபிட்டின் செல்வாக்கின் அளவையும், காதல் கையாளுதலின் கருவியாகப் பயன்படுத்தப்படும்போது குழப்பத்திற்கான சாத்தியத்தையும் எடுத்துக்காட்டுகிறது.

Stanza 12:

Heading: Expanding the Empire of Love

Poetic Lines:

The gods of the sea, no less,

'Dance to your prompting arrows, your spurs,

Your goads, your tickling barbs.

That great earth-shaker, Neptune,

Is no more than your trophy.  

Over all these your rule is hardly questioned.

'It is time to expand our empire, my child,

Into that third realm - the underworld.  

Summary:

Aphrodite boasts of Cupid's control over the gods of the sea, including Neptune. She urges him to extend their dominion over the underworld, the only realm yet to be conquered by love.

Analysis:

Aphrodite's ambition to conquer the underworld with love reveals her desire for complete control. The language used to describe Cupid's arrows ("spurs," "goads," "tickling barbs") suggests a forceful and almost violent aspect of love.

காதல் இன்னும் வெல்லப்படாத ஒரே ராஜ்யமான பாதாள உலகத்தின் மீது தங்கள் ஆதிக்கத்தை விரிவுபடுத்தும்படி அப்ரோடைட் க்யூபிடை வலியுறுத்துகிறார். காதல் மூலம் பாதாள உலகத்தை வெல்லும் அப்ரோடைட்டின் லட்சியம் முழுமையான கட்டுப்பாட்டிற்கான அவரது விருப்பத்தை வெளிப்படுத்துகிறது.

Stanza 13:

Heading: The Virgin Proserpina

Poetic Lines:

A third of Creation - there for the taking.

Heaven mocks our forbearance, and exploits it.  

Your power is less than it was, and mine too.

'I have lost Pallas

And the great huntress Diana - both gone.

And now Ceres' daughter, Proserpina,

Wants to stay a virgin.  

Summary:

Aphrodite laments the loss of influence over Pallas and Diana, who have chosen chastity. She sees Proserpina's desire for virginity as a challenge to their authority and an opportunity to assert their power.

Analysis:

Aphrodite's frustration with those who reject love reveals a conflict between love and chastity. The listing of goddesses who have chosen virginity suggests a growing resistance to Aphrodite's dominion.

கற்பு வாழ்க்கையைத் தேர்ந்தெடுத்தவர்களால் அப்ரோடைட் விரக்தியடைகிறார். புரோசெர்பினாவின் கன்னித்தன்மைக்கான விருப்பத்தை அவர் தங்கள் அதிகாரத்திற்கு ஒரு சவாலாகவும், தங்கள் சக்தியை நிலைநாட்ட ஒரு வாய்ப்பாகவும் பார்க்கிறார். காதலை நிராகரிப்பவர்களுடனான அப்ரோடைட்டின் விரக்தி காதலுக்கும் கற்புக்கும் இடையிலான மோதலை வெளிப்படுத்துகிறது.

Stanza 14:

Heading: The Command

Poetic Lines:

Do we permit it?

Now is your opportunity.  

'If you have any pride in our dominion

Fasten that goddess and her grim uncle

Together with one bolt.'  

Summary:

Aphrodite questions whether they should allow Proserpina to remain a virgin. She commands Cupid to shoot both Proserpina and Pluto with his arrow, binding them together in a passionate embrace.

Analysis:

Aphrodite's determination to subdue Proserpina reveals her ruthless nature. The phrase "grim uncle" foreshadows the potential consequences of uniting Proserpina with the king of the underworld.

புரோசெர்பினாவையும் புளூட்டோவையும் தனது அம்பினால் சுடும்படி அப்ரோடைட் க்யூபிடிற்கு கட்டளையிடுகிறார், அவர்களை ஒரு உணர்ச்சிமிக்க அரவணைப்பில் பிணைக்கிறார். புரோசெர்பினாவை அடக்கும் அப்ரோடைட்டின் உறுதி அவரது இரக்கமற்ற தன்மையை வெளிப்படுத்துகிறது.

Stanza 15:

Heading: Cupid's Aim

Poetic Lines:

Even as he listened to his mother

Cupid's fingers found the very arrow

For the job - one in a thousand -

True as a ray of the sun tipped with a photon.  

Summary:

Cupid selects the perfect arrow for the task assigned to him by his mother. The arrow is described as being exceptionally accurate and powerful.

Analysis:

The careful selection of the arrow highlights the precision and inevitability of Cupid's actions. The comparison to a ray of sunlight tipped with a photon emphasizes the arrow's speed and power.

க்யூபிட் தனது தாயால் ஒதுக்கப்பட்ட பணிக்கு சரியான அம்பைத் தேர்ந்தெடுக்கிறார். அம்பு விதிவிலக்காக துல்லியமானது மற்றும் சக்திவாய்ந்தது என்று விவரிக்கப்படுகிறது. அம்பின் கவனமாக தேர்வு க்யூபிட்டின் செயல்களின் துல்லியம் மற்றும் தவிர்க்க முடியாத தன்மையை எடுத்துக்காட்டுகிறது.

 

Stanza 16:

Heading: The Arrow Finds Its Mark

Poetic Lines:

He set the soles of his feet to the belly of the bow

And hauling the fletched notch to his chin dimple

Buried it in the dark heart of Pluto.  

Summary:

Cupid draws back his bow and shoots the arrow, striking Pluto in the heart. The arrow's impact is immediate and irreversible.

Analysis:

The description of Cupid's stance and the arrow's trajectory creates a sense of anticipation and inevitability. The phrase "buried it in the dark heart of Pluto" foreshadows the profound change that will come over the king of the underworld.

க்யூபிட் தனது வில்லை பின்னால் இழுத்து அம்பை எய்கிறார், புளூட்டோவின் இதயத்தைத் தாக்குகிறார். அம்பின் தாக்கம் உடனடி மற்றும் மீள முடியாதது. க்யூபிட்டின் நிலைப்பாடு மற்றும் அம்பின் பாதையின் விளக்கம் எதிர்பார்ப்பு மற்றும் தவிர்க்க முடியாத உணர்வை உருவாக்குகிறது.

Stanza 17:

Heading: The Enchanting Glade

Poetic Lines:

Near Enna's walls is a deep lake

Known as Pergusa.

The swans on that surface make a music

Magical as the songs

On the swift currents of Cayster.  

Summary:

The setting shifts to a beautiful lake near Enna, where swans create enchanting music. The idyllic scene sets the stage for the dramatic events that will follow.

Analysis:

The description of the lake and the swans' music creates a sense of tranquility and natural beauty. The comparison to the river Cayster, known for its musical swans, adds to the enchanting atmosphere.

என்னாவுக்கு அருகிலுள்ள ஒரு அழகிய ஏரிக்கு அமைப்பு மாறுகிறது, அங்கு அன்னங்கள் மயக்கும் இசையை உருவாக்குகின்றன. அமைதியான காட்சி பின்னர் வரும் வியத்தகு நிகழ்வுகளுக்கு மேடை அமைக்கிறது.

Stanza 18:

Heading: A Place of Eternal Spring

Poetic Lines:

Trees encircling it

Knit their boughs to protect it

From the sun's flame.

Their leaves nurse a glade of cool shade

Where it is always spring, with spring's flowers.  

Summary:

The lake is surrounded by trees that provide shade and create a secluded glade where spring reigns eternally. The idyllic setting is further enhanced by the abundance of flowers.

Analysis:

The imagery of the trees knitting their boughs and nursing the glade creates a sense of protection and nurturing. The eternal spring symbolizes a place untouched by time and decay, a paradise soon to be disrupted.

ஏரியைச் சுற்றியுள்ள மரங்கள் நிழலை வழங்குகின்றன மற்றும் வசந்த காலம் என்றென்றும் ஆட்சி செய்யும் ஒரு ஒதுங்கிய கிளேட்டை உருவாக்குகின்றன. அமைதியான அமைப்பு ஏராளமான பூக்களால் மேலும் மேம்படுத்தப்பட்டுள்ளது. மரங்கள் தங்கள் கிளைகளை பின்னி, கிளேட்டைப் பராமரிக்கும் படங்கள் பாதுகாப்பு மற்றும் வளர்ப்பு உணர்வை உருவாக்குகின்றன.

Stanza 19:

Heading: Proserpina's Play

Poetic Lines:

Proserpina was playing in that glade

With her companions.

Brilliant as butterflies

They flitted hither and thither excitedly

Among lilies and violets.  

Summary:

Proserpina, the daughter of Ceres, is introduced playing carefree with her companions in the idyllic glade. Their youthful energy is compared to the fluttering of butterflies.

Analysis:

The image of Proserpina and her companions flitting among the flowers like butterflies conveys a sense of innocence and carefree joy. The vibrant colors and lively movement contrast with the somber events that are about to unfold.

செரெஸின் மகள் புரோசெர்பினா, அமைதியான கிளேட்டில் தனது தோழர்களுடன் கவலையின்றி விளையாடுகிறாள். அவர்களின் இளமை ஆற்றல் பட்டாம்பூச்சிகளின் படபடப்புடன் ஒப்பிடப்படுகிறது. புரோசெர்பினா மற்றும் அவரது தோழர்கள் பூக்களுக்கு இடையில் பட்டாம்பூச்சிகள் போல படபடக்கும் படம் அப்பாவித்தனம் மற்றும் கவலையற்ற மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்துகிறது.

Stanza 20:

Heading: Gathering Flowers

Poetic Lines:

She was heaping

The fold of her dress with the flowers,

Hurrying to pick more, to gather most,

Piling more than any of her friends into baskets.  

Summary:

Proserpina is engrossed in gathering flowers, her enthusiasm leading her to collect more than anyone else. Her focus on this simple pleasure makes her unaware of the danger lurking nearby.

Analysis:

Proserpina's eagerness to gather flowers symbolizes her youthful innocence and her connection to the natural world. Her unawareness of the impending threat heightens the sense of vulnerability.

புரோசெர்பினா பூக்களை சேகரிப்பதில் மும்முரமாக இருக்கிறாள், அவளுடைய உற்சாகம் அவளை மற்றவர்களை விட அதிகமாக சேகரிக்க வழிவகுக்கிறது. இந்த எளிய மகிழ்ச்சியில் கவனம் செலுத்துவது அவளை அருகில் பதுங்கியிருக்கும் ஆபத்தைப் பற்றி அறியாமல் செய்கிறது. பூக்களை சேகரிப்பதில் புரோசெர்பினாவின் ஆர்வம் அவரது இளமை அப்பாவித்தனத்தையும் இயற்கை உலகத்துடனான அவரது தொடர்பையும் குறிக்கிறது.

Stanza 21:

Heading: Love at First Sight

Poetic Lines:

There the Lord of Hell suddenly saw her.

In the sweep of a single glance

He fell in love

And snatched her away -

Love pauses for nothing.  

Summary:

Pluto, having been struck by Cupid's arrow, instantly falls in love with Proserpina and abducts her. The suddenness of his action is emphasized.

Analysis:

The abruptness of Pluto's appearance and his swift abduction of Proserpina shatter the idyllic scene and introduce a sense of violence and disruption. The phrase "Love pauses for nothing" highlights the impulsive and overwhelming nature of Pluto's desire.

க்யூபிட்டின் அம்பால் தாக்கப்பட்ட புளூட்டோ, உடனடியாக புரோசெர்பினா மீது காதல் கொண்டு அவளை கடத்துகிறார். அவரது செயலின் திடீர் தன்மை வலியுறுத்தப்படுகிறது. புளூட்டோவின் திடீர் தோற்றமும் புரோசெர்பினாவை விரைவாக கடத்தியதும் அமைதியான காட்சியை சிதைத்து வன்முறை மற்றும் சீர்குலைவு உணர்வை அறிமுகப்படுத்துகின்றன.

Stanza 22:

Heading: Proserpina's Terror

Poetic Lines:

Terrified, she screamed for her mother,

And screamed to her friends. But louder

And again and again to her mother.  

She ripped her frock from her throat downwards -

So all her cherished flowers scattered in a shower.

Summary:

Proserpina cries out for her mother and friends in terror as she is carried away. In her struggle, her dress tears, scattering the flowers she had carefully collected.

Analysis:

Proserpina's screams and the scattering of her flowers symbolize the loss of innocence and the abrupt end to her carefree existence. The tearing of her dress represents a violation and the loss of control.

புரோசெர்பினா தன்னை அழைத்துச் செல்லும்போது திகிலில் தன் தாயையும் தோழிகளையும் அழைக்கிறாள். அவள் போராடும்போது, ​​அவளுடைய ஆடை கிழிந்து, அவள் கவனமாக சேகரித்த பூக்களை சிதறடிக்கிறது. புரோசெர்பினாவின் அலறல்களும் அவளுடைய பூக்கள் சிதறடிக்கப்பட்டதும் அப்பாவித்தனத்தின் இழப்பையும் அவளுடைய கவலையற்ற இருப்புக்கு திடீர் முடிவையும் குறிக்கிறது.

Stanza 23:

Heading: The Abduction

Poetic Lines:

Then in her childishness

She screamed for her flowers as they fell,

While her ravisher leaped with her

Into his chariot, shouting to the horses

Each one by name,

Whipping their necks with the reins, like the start of a race,

And they were off.  

Summary:

Proserpina's childish cry for her lost flowers contrasts with the determined actions of Pluto as he drives his chariot away with her. The scene is filled with a sense of urgency and violence.

Analysis:

The contrast between Proserpina's cries for her flowers and Pluto's forceful actions further emphasizes the power imbalance and the violation. The whipping of the horses and the comparison to a race create a sense of speed and desperation.

புளூட்டோ தனது ரதத்தை அவளுடன் ஓட்டிச் செல்லும்போது புரோசெர்பினாவின் இழந்த பூக்களுக்கான குழந்தைத்தனமான அழுகை வேறுபடுகிறது. இந்த காட்சி அவசரம் மற்றும் வன்முறை உணர்வால் நிரம்பியுள்ளது. புரோசெர்பினா தனது பூக்களுக்காக அழுகிறாள், புளூட்டோவின் வலுவான செயல்கள் அதிகார ஏற்றத்தாழ்வையும் மீறலையும் வலியுறுத்துகின்றன.

Stanza 24:

Heading: Gone

Poetic Lines:

They were gone -

Leaving the ripped turf and the shocked faces.  

Summary:

Pluto and Proserpina disappear, leaving behind only the evidence of the violent abduction and the stunned onlookers.

Analysis:

The abrupt departure of Pluto and Proserpina leaves a void in the idyllic setting. The ripped turf and shocked faces symbolize the lasting impact of the event and the disruption of peace.

புளூட்டோவும் புரோசெர்பினாவும் மறைந்து விடுகிறார்கள், வன்முறை கடத்தலுக்கான ஆதாரங்களையும் திகைத்துப்போன பார்வையாளர்களையும் மட்டுமே விட்டுச்செல்கிறார்கள். புளூட்டோ மற்றும் புரோசெர்பினாவின் திடீர் புறப்பாடு அமைதியான சூழலில் ஒரு வெற்றிடத்தை விட்டுச்செல்கிறது.

Stanza 25:

Heading: The Journey to the Underworld

Poetic Lines:

Over deep lakes they went,

And over the fumaroles of the Palici

Where reeking pools boil sulphur.

Past the walled stronghold

Of the Bacchiae, who came from Corinth

And built their city

Between a large and a small harbor.  

Summary:

Pluto's chariot races towards the underworld, passing over various geographical features. The journey is marked by a sense of foreboding and otherworldliness.

Analysis:

The description of the journey to the underworld creates a sense of distance and separation from the world of the living. The mention of reeking pools and sulphur reinforces the association of the underworld with unpleasantness and danger.

புளூட்டோவின் ரதம் பாதாள உலகத்தை நோக்கி பந்தயத்தில் ஈடுபடுகிறது, பல்வேறு புவியியல் அம்சங்களைக் கடந்து செல்கிறது. இந்த பயணம் முன்னறிவிப்பு மற்றும் பிற உலக உணர்வால் குறிக்கப்படுகிறது. பாதாள உலகத்திற்கான பயணத்தின் விளக்கம் வாழும் உலகத்திலிருந்து தூரம் மற்றும் பிரிப்பு உணர்வை உருவாக்குகிறது.

Stanza 26:

Heading: Cyane's Intervention

Poetic Lines:

Near Cyane and Pisaean Arethusa

Jagged headlands clasp a narrow cove

Named after Cyane, who lives there -

Among all Sicily's nymphs the most famous.  

Cyane

Reared from the water to her waist

And recognized Proserpina.

'You have gone too far, Pluto,' she cried.  

Summary:

The chariot approaches a cove guarded by Cyane, a powerful nymph. She recognizes Proserpina and confronts Pluto, challenging his actions.

Analysis:

Cyane's intervention introduces a moment of resistance against Pluto's power. Her emergence from the water and her direct challenge to the king of the underworld create a sense of tension and defiance.

ரதம் சக்திவாய்ந்த நிம்ஃப் சியானால் பாதுகாக்கப்பட்ட ஒரு கோவை நெருங்குகிறது. புரோசெர்பினாவை அடையாளம் கண்டுகொண்டு புளூட்டோவை எதிர்கொள்கிறாள், அவருடைய செயல்களை சவால் செய்கிறாள். புளூட்டோவின் அதிகாரத்திற்கு எதிராக சியானின் தலையீடு எதிர்ப்பின் தருணத்தை அறிமுகப்படுத்துகிறது.

Stanza 27:

Heading: A Plea for Propriety

Poetic Lines:

'You cannot be son-in-law to Ceres

If she does not want you.  

You should not have kidnapped this child

But asked for her hand according to custom.  

Summary:

Cyane rebukes Pluto for his improper conduct, emphasizing that he should have sought Ceres's permission before taking Proserpina. She highlights the importance of respecting social norms and traditions.

Analysis:

Cyane's words underscore the transgression of social boundaries and the disrespect shown to both Proserpina and Ceres. Her plea for propriety contrasts with Pluto's forceful actions, further emphasizing his disregard for societal rules.

புரோசெர்பினாவை அழைத்துச் செல்வதற்கு முன்பு செரெஸிடம் அனுமதி கேட்டிருக்க வேண்டும் என்று சியான் புளூட்டோவை கண்டிக்கிறார். சமூக விதிமுறைகள் மற்றும் மரபுகளை மதிப்பதன் முக்கியத்துவத்தை அவர் எடுத்துக்காட்டுகிறார். சியானின் வார்த்தைகள் சமூக எல்லைகளை மீறுவதையும் புரோசெர்பினா மற்றும் செரெஸ் இருவருக்கும் காட்டப்படும் அவமரியாதையையும் வலியுறுத்துகின்றன.

Stanza 28:

Heading: Cyane's Tale

Poetic Lines:

The comparison is remote

But I was loved by Anapis.

He did not carry me off in a violent passion.  

He never alarmed me. He was gentle.

And after a courtship of prayers

I was willingly won.'  

Summary:

Cyane contrasts Pluto's violent abduction with her own experience of being gently wooed by Anapis, another river god. She emphasizes the importance of consent and respect in matters of love.

Analysis:

Cyane's personal story serves as a foil to Pluto's actions, highlighting the possibility of love without force or coercion. Her tale emphasizes the value of courtship and mutual consent, further condemning Pluto's disregard for Proserpina's will.

புளூட்டோவின் வன்முறை கடத்தலை சியான் தனது சொந்த அனுபவத்துடன் ஒப்பிடுகிறார், அவர் மற்றொரு நதி கடவுளான அனாபிஸால் மெதுவாக வளர்க்கப்பட்டார். காதல் விஷயங்களில் சம்மதம் மற்றும் மரியாதையின் முக்கியத்துவத்தை அவர் வலியுறுத்துகிறார். சியானின் தனிப்பட்ட கதை புளூட்டோவின் செயல்களுக்கு ஒரு படலமாக செயல்படுகிறது, வலி ​​அல்லது வற்புறுத்தல் இல்லாமல் காதலின் சாத்தியத்தை எடுத்துக்காட்டுகிறது.

Stanza 29:

Heading: Defiance

Poetic Lines:

Cyane stretched her arms as she spoke,

To block the path of the horses.  

Summary:

Cyane physically attempts to stop Pluto's chariot, her outstretched arms symbolizing her defiance and her determination to protect Proserpina.

Analysis:

Cyane's brave stand against Pluto, despite his overwhelming power, represents a moment of resistance against injustice. Her actions underscore the importance of standing up for what is right, even in the face of insurmountable odds.

சியான் தனது கைகளை நீட்டி புளூட்டோவின் ரதத்தை நிறுத்த முயற்சிக்கிறாள், அவளுடைய நீட்டிய கைகள் அவளுடைய எதிர்ப்பையும் புரோசெர்பினாவைப் பாதுகாக்க வேண்டும் என்ற உறுதியையும் குறிக்கிறது. சியான் புளூட்டோவிற்கு எதிராக துணிச்சலான நிலைப்பாட்டை எடுக்கிறாள், அவனது அதிகாரத்தை மீறி, அநீதிக்கு எதிரான எதிர்ப்பின் தருணத்தை பிரதிபலிக்கிறது. அவளுடைய செயல்கள் சரியானதை எதிர்த்து நிற்க வேண்டியதன் அவசியத்தை வலியுறுத்துகின்றன.

Stanza 30:

Heading: Pluto's Fury

Poetic Lines:

Then the son of Saturn, in a fury,

Plunged his royal sceptre

Down through the bed of her pool

And called to his savage horses.  

Summary:

Pluto, enraged by Cyane's defiance, strikes the bottom of her pool with his sceptre and urges his horses onward. His violent response demonstrates his ruthlessness and his determination to achieve his goal.

Analysis:

Pluto's violent reaction to Cyane's opposition reveals his tyrannical nature and his inability to tolerate any challenge to his authority. The plunging of his sceptre symbolizes a violent penetration and a further disruption of the natural order.

சியானின் எதிர்ப்பால் கோபமடைந்த புளூட்டோ, தனது செங்கோலைக் கொண்டு அவளது குளத்தின் அடிப்பகுதியைத் தாக்கி, தனது குதிரைகளை முன்னோக்கி வலியுறுத்துகிறார். அவரது வன்முறை பதில் அவரது இரக்கமற்ற தன்மையையும், தனது இலக்கை அடைய வேண்டும் என்ற உறுதியையும் நிரூபிக்கிறது. சியானின் எதிர்ப்பிற்கு புளூட்டோவின் வன்முறை எதிர்வினை அவரது கொடுங்கோல் தன்மையையும், அவரது அதிகாரத்திற்கு எந்த சவாலையும் பொறுத்துக்கொள்ள இயலாமையையும் வெளிப்படுத்துகிறது.

Stanza 31:

Heading: Descent into Darkness

Poetic Lines:

The bottom of the pool split wide open,

And they dived -

Horses, chariot, Pluto and his prize -

Straight into hell.  

Summary:

The earth splits open, creating a passage to the underworld. Pluto and Proserpina descend into the darkness, leaving the world of the living behind.

Analysis:

The splitting of the earth symbolizes a final separation between the world of light and the realm of darkness. The descent into hell marks a point of no return for Proserpina and foreshadows the challenges she will face in the underworld.

பூமி பிளவுபட்டு, பாதாள உலகத்திற்கு ஒரு பாதையை உருவாக்குகிறது. புளூட்டோவும் புரோசெர்பினாவும் இருளில் இறங்கி, வாழும் உலகத்தை விட்டு வெளியேறுகிறார்கள். பூமியின் பிளவு ஒளி உலகத்திற்கும் இருள் ராஜ்யத்திற்கும் இடையிலான இறுதிப் பிரிவினையைக் குறிக்கிறது.

Stanza 32:

Heading: Cyane's Lament

Poetic Lines:

Cyane bewailed the rape of the goddess

And the violation of her fountain.

She wept over these wrongs

In secret, as if her heart

Were weeping its blood.

Nothing could comfort her.  

Summary:

Cyane mourns the loss of Proserpina and the desecration of her sacred pool. Her grief is profound and inconsolable.

Analysis:

Cyane's lament echoes the sense of loss and injustice caused by Pluto's actions. Her weeping symbolizes the pain and sorrow that accompany a violation. The image of her heart weeping blood conveys the depth of her grief.

புரோசெர்பினாவின் இழப்பையும், அவளது புனிதக் குளம் அவமதிக்கப்பட்டதையும் சியான் புலம்புகிறாள். அவளுடைய துக்கம் ஆழமானது மற்றும் ஆறுதல்படுத்த முடியாதது. புளூட்டோவின் செயல்களால் ஏற்படும் இழப்பு மற்றும் அநீதி உணர்வை சியானின் புலம்பல் எதிரொலிக்கிறது.

Stanza 33:

Heading: Transformation into Water

Poetic Lines:

Gradually, her sorrow

Melted her into the very waters

Of which she had been the goddess.  

Her limbs thinned, her bones became pliant,

Her nails softened. Swiftly she vanished

Into flowing water - first

Her slighter parts, her hair, fingers,

Feet, legs, then her shoulders,

Her back, her breasts, her sides, and at last

No longer blood but clear simple water

Flowed through her veins, and her whole body

Became clear simple water.  

Summary:

Cyane's overwhelming grief causes her to dissolve into the water, her body merging with the spring she once embodied. Her transformation symbolizes the complete dissolution of her identity and her connection to the physical world.

Analysis:

Cyane's transformation into water represents a final surrender to grief and a loss of self. The detailed description of her body dissolving emphasizes the gradual and irreversible nature of her metamorphosis. Her merging with the water suggests a return to the source and a loss of individuality.

சியானின் அதிகப்படியான துக்கம் அவளை தண்ணீரில் கரைந்து போகச் செய்கிறது, அவளுடைய உடல் அவள் ஒரு காலத்தில் வெளிப்படுத்திய நீரூற்றுடன் இணைகிறது. அவளுடைய உருமாற்றம் அவளுடைய அடையாளத்தின் முழுமையான கலைப்பையும், உடல் உலகத்துடனான அவளுடைய தொடர்பையும் குறிக்கிறது.

Stanza 34:

Heading: Nothing Remains

Poetic Lines:

Nothing remained

To hold or kiss but a twisting current of water.  

Summary:

Cyane's physical form completely disappears, leaving only the flowing water as a reminder of her existence. Her complete transformation emphasizes the irreversible consequences of grief and loss.

Analysis:

The image of the twisting current of water symbolizes the ephemeral nature of life and the constant change that governs the natural world. Cyane's disappearance leaves a void, highlighting the absence caused by Pluto's actions.

சியானின் உடல் வடிவம் முற்றிலும் மறைந்துவிடும், அவளுடைய இருப்புக்கான நினைவூட்டலாக பாயும் நீர் மட்டுமே எஞ்சியுள்ளது. அவளுடைய முழுமையான உருமாற்றம் துக்கம் மற்றும் இழப்பின் மீள முடியாத விளைவுகளை வலியுறுத்துகிறது.

Stanza 35:

Heading: Ceres's Search

Poetic Lines:

In despair

Ceres ransacked the earth.  

No dawn sodden with dew

Ever found her resting. The evening star

Never found her weary.  

Summary:

Ceres, driven by despair over the disappearance of her daughter, relentlessly searches the earth. Her tireless pursuit demonstrates her unwavering love and determination to find Proserpina.

Analysis:

Ceres's relentless search mirrors the intensity of her grief and her refusal to give up hope. The imagery of the dawn and evening star failing to find her resting or weary emphasizes her ceaseless efforts and her unwavering commitment to finding her daughter.

தனது மகள் காணாமல் போனதால் விரக்தியடைந்த செரெஸ், பூமியை இடைவிடாமல் தேடுகிறாள். அவளுடைய சோர்வில்லாத நாட்டம் அவளுடைய அசைக்க முடியாத அன்பையும் புரோசெர்பினாவைக் கண்டுபிடிப்பதில் உறுதியையும் நிரூபிக்கிறது.

Stanza 36:

Heading: Torches of Grief

Poetic Lines:

She had torn up two pine trees,

Kindled both in Etna,

And holding them high

Through the long nights

Lit her path of glittering frost.  

Summary:

Ceres carries two burning pine trees as torches, illuminating her path through the darkness. The fiery torches symbolize her burning grief and her unwavering determination to find Proserpina.

Analysis:

The image of Ceres carrying the burning pine trees creates a powerful visual representation of her grief and her relentless search. The torches illuminate her path but also symbolize the destructive potential of her sorrow.

செரெஸ் இரண்டு எரியும் பைன் மரங்களை pochodniயாக எடுத்துச் செல்கிறாள், இருளில் அவளுடைய பாதையை ஒளிரச் செய்கிறாள். உமிழும் pochodni அவளுடைய எரியும் துக்கத்தையும் புரோசெர்பினாவைக் கண்டுபிடிப்பதில் அவளுடைய அசைக்க முடியாத உறுதியையும் குறிக்கிறது.

Stanza 37:

Heading: A Mother's Determination

Poetic Lines:

When the sun rose to console her,

Melting the stars, she strode on -

From rising to setting seeking her daughter.  

Summary:

Ceres continues her search even when the sun rises, her determination undeterred by the passage of time or the natural cycle of day and night. Her unwavering focus highlights the depth of her love for Proserpina.

Analysis:

Ceres's refusal to be consoled by the sun and her continued search throughout the day emphasize her unwavering commitment to finding her daughter. Her defiance of the natural rhythm of day and night underscores the extraordinary measures she is willing to take.

சூரியன் உதயமானாலும் செரெஸ் தனது தேடலைத் தொடர்கிறாள், நேரம் கடந்து செல்வதாலோ அல்லது பகல் மற்றும் இரவின் இயற்கையான சுழற்சியாலோ அவளுடைய உறுதி தடுக்கப்படவில்லை. அவளுடைய அசைக்க முடியாத கவனம் புரோசெர்பினாவின் மீதான அன்பின் ஆழத்தை எடுத்துக்காட்டுகிறது.

Stanza 38:

Heading: Fatigue and Thirst

Poetic Lines:

But fatigue and, worse than fatigue, thirst,

Finally overtook her.

Looking for a stream, she found a cottage.

She knocked and asked for water.  

Summary:

Exhaustion and thirst eventually force Ceres to seek help. She comes across a cottage and asks for water, her vulnerability contrasting with her previous relentless determination.

Analysis:

Ceres's need for water introduces a moment of vulnerability and dependence. Her physical needs temporarily overshadow her pursuit of Proserpina, highlighting the toll that grief and exhaustion have taken on her.

சோர்வு மற்றும் தாகம் இறுதியில் செரெஸை உதவிக்கு அழைக்க கட்டாயப்படுத்துகிறது. அவள் ஒரு குடிசைக்கு வந்து தண்ணீர் கேட்கிறாள், அவளுடைய பாதிப்பு அவளுடைய முந்தைய இடைவிடாத உறுதியுடன் வேறுபடுகிறது.

Stanza 39:

Heading: The Old Woman's Kindness

Poetic Lines:

An old woman brought her a drink

Of crushed herbs and barley.  

Summary:

An old woman offers Ceres a drink made of crushed herbs and barley, providing temporary relief from her thirst. The simple act of kindness offers a brief respite in Ceres's arduous search.

Analysis:

The old woman's gesture of hospitality provides a momentary contrast to the prevailing atmosphere of loss and despair. The drink made of herbs and barley symbolizes sustenance and a connection to the earth, reminding Ceres of her role as a provider.

ஒரு வயதான பெண் செரெஸுக்கு நொறுக்கப்பட்ட மூலிகைகள் மற்றும் பார்லியால் செய்யப்பட்ட பானத்தை வழங்குகிறாள், இது அவளுடைய தாகத்திலிருந்து தற்காலிக நிவாரணம் அளிக்கிறது. தயவுசெய்த இந்த எளிய செயல் செரெஸின் கடினமான தேடலில் ஒரு சுருக்கமான ஓய்வை வழங்குகிறது.

Stanza 40:

Heading: The Boy's Insolence

Poetic Lines:

While Ceres drank, a boy stared at her -

A cocky brat, who jeered

And called her a greedy guzzling old witch.  

Summary:

A young boy mocks Ceres, his disrespectful behavior interrupting the moment of respite and reawakening her anger.

Analysis:

The boy's insolence introduces a jarring note of disrespect and disrupts the momentary peace offered by the old woman's kindness. His mockery of Ceres's appearance and her thirst contrasts with her divine status and the gravity of her situation.

ஒரு சிறுவன் செரெஸைக் கேலி செய்கிறான், அவனுடைய அவமரியாதையான நடத்தை ஓய்வு நேரத்தைக் குறுக்கிட்டு அவளுடைய கோபத்தை மீண்டும் எழுப்புகிறது. சிறுவனின் திமிர் அவமரியாதையின் ஒரு குறிப்பை அறிமுகப்படுத்துகிறது மற்றும் வயதான பெண்ணின் தயவால் வழங்கப்பட்ட தற்காலிக அமைதியை சீர்குலைக்கிறது.

Stanza 41:

Heading: Instant Punishment

Poetic Lines:

His mouth was still wide, his eyes laughing,

When the whole jugful of broth hit him in the face.  

The goddess went on glaring at him

As the speckles of the herbs and barley

Stained into his skin, and his arms

Shrank to legs but skinnier,

His whole bodyful of mischief

Shrank to a shape smaller than a lizard

With a long tail.  

Summary:

Ceres reacts swiftly to the boy's insolence, transforming him into a newt. The sudden punishment reflects her anger and her intolerance for disrespect.

Analysis:

The boy's transformation into a newt symbolizes a loss of human qualities and a regression to a more primitive form. The punishment is immediate and harsh, reflecting Ceres's divine power and her intolerance for impiety.

சிறுவனின் திமிருக்கு செரெஸ் விரைவாக செயல்படுகிறாள், அவனை ஒரு நியூட்டாக மாற்றுகிறாள். திடீர் தண்டனை அவளுடைய கோபத்தையும் அவமரியாதைக்கு அவளுடைய சகிப்புத்தன்மையையும் பிரதிபலிக்கிறது.

Stanza 42:

Heading: The Old Woman's Distress

Poetic Lines:

The old woman let out a cry

And reached for him, but was frightened to touch him

As he scrambled for cover -

He had become a newt.  

Summary:

The old woman is shocked and distressed by the boy's transformation, her fear highlighting the strangeness of the event and the power of Ceres's anger.

Analysis:

The old woman's reaction underscores the disturbing nature of the boy's transformation and the fear it evokes. Her inability to touch him signifies a separation between the human and the natural world, a consequence of the boy's insolence towards a goddess.

சிறுவனின் உருமாற்றத்தால் வயதான பெண் அதிர்ச்சியடைந்து வருத்தப்படுகிறாள், அவளுடைய பயம் நிகழ்வின் விசித்திரத்தன்மையையும் செரெஸின் கோபத்தின் சக்தியையும் எடுத்துக்காட்டுகிறது.

Stanza 43:

Heading: The Search Continues

Poetic Lines:

The lands and the seas

Across which Ceres roamed

Make too long a list.  

Searching the whole earth she found herself

Right back where she had started - Sicily.  

Summary:

Ceres resumes her search, her travels taking her across vast distances. Eventually, she finds herself back in Sicily, where her journey began.

Analysis:

Ceres's return to Sicily suggests a cyclical nature to her quest and the idea that she is destined to confront the truth about Proserpina's fate on the island where she was abducted. The vastness of her search highlights her unwavering determination and the extent of her grief.

செரெஸ் தனது தேடலை மீண்டும் தொடங்குகிறாள், அவளுடைய பயணங்கள் அவளை பரந்த தூரங்களுக்கு அழைத்துச் செல்கின்றன. இறுதியில், அவள் தனது பயணத்தைத் தொடங்கிய சிசிலியில் தன்னைக் காண்கிறாள்.

Stanza 44:

Heading: Cyane's Silent Message

Poetic Lines:

And so she came to the fount of Cyane,

Who would have told her everything

But her mouth and tongue were dumb water.  

Yet they could convey something.

Proserpina's girdle had fallen

Into the pool. Now Cyane's currents

Rolled this to the surface, floating it

Past the startled eyes of the mother.  

Summary:

• Ceres returns to the spring of Cyane, who is now unable to speak due to her transformation into water. However, the currents of Read documents

Response finalized

the spring carry Proserpina's girdle to the surface, revealing her fate to Ceres.  

Analysis:

The girdle serves as a tangible link to Proserpina and a confirmation of her presence in the underworld. Cyane's inability to speak adds to the poignancy of the scene, as she is forced to communicate through the water itself.

செரெஸ் சியானின் நீரூற்றுக்குத் திரும்புகிறாள், அவள் இப்போது தண்ணீராக மாறியதால் பேச முடியாது. இருப்பினும், நீரூற்றின் நீரோட்டங்கள் புரோசெர்பினாவின் இடுப்பை மேற்பரப்பிற்கு கொண்டு செல்கின்றன, அவளுடைய தலைவிதியை செரெஸுக்கு வெளிப்படுத்துகின்றன.

Stanza 45:

Heading: Ceres's Fury Unleashed

Poetic Lines:

It was as if only now

Ceres first heard of her loss.

She ripped her hair out in knots.  

She hammered her breasts with her clenched fists.

Yet still she knew nothing

Of where her daughter might be.  

She accused every country on earth,

Reproached them all for their ingratitude,

Called them unworthy of their harvests.  

Above the rest, she cursed Sicily

That had kept this token of her daughter.  

Summary:

Ceres's grief transforms into rage as she fully comprehends the loss of her daughter. She curses the earth and specifically targets Sicily for harboring the evidence of Proserpina's abduction.

Analysis:

Ceres's violent reaction reflects the intensity of her emotions and her inability to cope with the loss of her daughter. Her curse on Sicily represents a turning point in the poem, as her grief begins to affect the natural world.

தனது மகளை இழந்ததை செரெஸ் முழுமையாகப் புரிந்துகொண்டதால், அவளுடைய துக்கம் கோபமாக மாறுகிறது. அவள் பூமியை சபிக்கிறாள், குறிப்பாக புரோசெர்பினாவின் கடத்தலுக்கான ஆதாரங்களை மறைத்து வைத்திருப்பதற்காக சிசிலியை குறிவைக்கிறாள்.

Stanza 46:

Heading: Blight and Destruction

Poetic Lines:

Then she slew man and beast in the furrow

With an instant epidemic, throughout the island.  

She broke up the ploughs with her bare hands,

Forbade the fields to bear a crop

Of any kind.  

She made all seed sterile.

This island, that had boasted its plenty

Throughout the world, lay barren.  

Summary:

Ceres's curse brings disease and famine to Sicily, destroying crops and livestock. The once fertile island becomes barren, reflecting the destructive power of her grief.

Analysis:

The blight upon Sicily symbolizes the far-reaching consequences of Ceres's sorrow and her power to disrupt the natural cycle of growth and abundance. The destruction of crops and livestock represents a direct assault on the foundation of human civilization.

செரெஸின் சாபம் சிசிலிக்கு நோய் மற்றும் பஞ்சத்தை கொண்டுவருகிறது, பயிர்கள் மற்றும் கால்நடைகளை அழிக்கிறது. ஒரு காலத்தில் வளமான தீவு தரிசாக மாறும், இது அவளுடைய துக்கத்தின் அழிவு சக்தியை பிரதிபலிக்கிறது.

Stanza 47:

Heading: The Earth's Response

Poetic Lines:

As soon as the blade showed green - the grain died.  

Floods, heatwaves, and tempests

Sluiced away or dried and blew off the tilth.

The bared seeds were collected by birds.  

Whatever managed to grow

Grew clogged and matted

With what nobody wanted -

Briars, thistles, thick, fat, creeping weeds

That defied the farmer.  

Summary:

The earth itself seems to mourn the loss of Proserpina, as floods, heatwaves, and storms further ravage the land. Any remaining crops are choked by weeds, symbolizing the disruption of the natural order.

Analysis:

The earth's response to Ceres's grief creates a sense of interconnectedness between the goddess and the natural world. The destructive forces unleashed upon Sicily reflect the turmoil within Ceres and the disruption of the balance between growth and decay.

வெள்ளம், வெப்ப அலைகள் மற்றும் புயல்கள் நிலத்தை மேலும் அழிப்பதால், பூமி புரோசெர்பினாவின் இழப்பை शोकப்படுத்துகிறது. மீதமுள்ள பயிர்கள் களைகளால் மூச்சுத் திணறுகின்றன, இது இயற்கை ஒழுங்கின் சீர்குலைவைக் குறிக்கிறது.

Stanza 48:

Heading: Arethusa's Plea

Poetic Lines:

Then Arethusa, the nymph that Alpheus loved,

Lifted her head from her pool,

Swept back her streaming hair, and called to Ceres:

'Great Mother of earth's harvests,

You who have searched through the whole world

'For your vanished daughter,

You have labored enough, but have raged too much

Against the earth, which was always loyal to you.  

Summary:

Arethusa, a nymph, emerges from her pool and appeals to Ceres, urging her to temper her anger and recognize that the earth is not responsible for Proserpina's abduction.

Analysis:

Arethusa's intervention introduces a voice of reason and attempts to redirect Ceres's anger. Her plea for moderation highlights the destructive consequences of Ceres's unchecked grief and the need to find a resolution.

ஒரு நிம்ஃப், அரேதுசா, தனது குளத்திலிருந்து வெளிப்பட்டு, செரெஸிடம் முறையிட்டு, அவளுடைய கோபத்தைத் தணித்து, புரோசெர்பினாவின் கடத்தலுக்கு பூமி பொறுப்பல்ல என்பதை உணரும்படி வலியுறுத்துகிறாள்.

Stanza 49:

Heading: The Earth's Innocence

Poetic Lines:

The earth is innocent. If she opened herself

To the ravisher, who struck her so cruelly,

'She was far from willing.  

Summary:

Arethusa defends the earth, emphasizing that it was an unwilling participant in Proserpina's abduction. She reminds Ceres that the earth should not be blamed for the actions of others.

Analysis:

Arethusa's defense of the earth reinforces the idea that the natural world is not responsible for the disruption caused by Pluto's actions. Her words attempt to shift Ceres's focus away from blame and towards finding a solution.

புரோசெர்பினாவின் கடத்தலில் அது விருப்பமில்லாத பங்கேற்பாளர் என்பதை வலியுறுத்தி அரேதுசா பூமியைப் பாதுகாக்கிறாள். மற்றவர்களின் செயல்களுக்கு பூமியைக் குறை கூறக்கூடாது என்று அவள் செரெஸை நினைவூட்டுகிறாள்.

Stanza 50:

Heading: Arethusa's Story

Poetic Lines:

I am not defending

My own land. I am from Elis,

Born in Pisa.  

Though I arrived here

A stranger to Sicily, now I love it

Above all other places.  

'This is now the home of Arethusa.

I shall live here forever. And I beg you,

Goddess, to protect it.  

Summary:

Arethusa explains that she is not a native of Sicily but has come to love the island as her home. She pleads with Ceres to protect the land from further destruction.

Analysis:

Arethusa's personal connection to Sicily adds weight to her plea for Ceres to show mercy. Her willingness to defend the island despite being a stranger emphasizes the importance of protecting the natural world.

அரேதுசா தான் சிசிலியைச் சேர்ந்தவள் அல்ல, ஆனால் தீவை தனது வீடாக நேசிக்க வந்துவிட்டாள் என்று விளக்குகிறாள். மேலும் அழிவிலிருந்து நிலத்தைப் பாதுகாக்கும்படி அவள் செரெஸிடம் கெஞ்சுகிறாள்.

Stanza 51:

Heading: A Promise to Share

Poetic Lines:

Some day, when you are happier,

There will be time for me to tell you

'Why I left my home, and crossed the seas

To come to Ortygia.  

Summary:

Arethusa promises to share her own story with Ceres when she is less distressed. The promise hints at a future connection and a potential for shared understanding between the two.

Analysis:

Arethusa's offer to share her story foreshadows a future moment of connection and empathy between the two. Her willingness to wait until Ceres is happier demonstrates her sensitivity and her understanding of the grieving process.

செரெஸ் குறைவாக வருத்தப்படும்போது தனது சொந்தக் கதையை அவளுடன் பகிர்ந்து கொள்வதாக அரேதுசா உறுதியளிக்கிறாள். இந்த வாக்குறுதி எதிர்கால தொடர்பு மற்றும் இருவருக்கும் இடையே பகிரப்பட்ட புரிதலுக்கான சாத்தியத்தைக் குறிக்கிறது.

Stanza 52:

Heading: A Glimpse of Proserpina

Poetic Lines:

Enough that I roamed through the earth, under the earth.  

The earth's deepest caves opened a pathway,

Till I came up here - and raising my head

'Recognized the stars I had almost forgotten.  

But while I was under the earth

As I slid through the Stygian pool

In the underworld, I felt myself

Reflecting a face that looked down at me.  

'It was your Proserpina.

She was not happy. Her face was pinched with fear.  

Summary:

Arethusa reveals that she has traveled through the underworld and encountered Proserpina there. She describes Proserpina's unhappy demeanor, adding to Ceres's distress.

Analysis:

Arethusa's account of her encounter with Proserpina confirms her daughter's presence in the underworld and provides a glimpse into her emotional state. The description of Proserpina's fear and unhappiness deepens Ceres's sense of urgency and her desire to rescue her daughter.

அரேதுசா தான் பாதாள உலகம் வழியாகப் பயணித்து அங்கு புரோசெர்பினாவைச் சந்தித்ததாக வெளிப்படுத்துகிறாள். புரோசெர்பினாவின் மகிழ்ச்சியற்ற நடத்தையை அவள் விவரிக்கிறாள், இது செரெஸின் துயரத்தை அதிகரிக்கிறது.

Stanza 53:

Heading: Queen of the Underworld

Poetic Lines:

Nevertheless, she was a great queen -

The greatest in that kingdom of spectres.

She is the reigning consort of hell's tyrant.'  

Summary:

Despite her unhappiness, Proserpina has become a powerful figure in the underworld, the queen of Pluto's realm. The title highlights the change in her status and the distance that now separates her from her mother.

Analysis:

Proserpina's elevation to queen of the underworld signifies a transformation in her identity and her integration into the realm of darkness. The title "consort of hell's tyrant" underscores the power dynamics at play and the potential challenges Proserpina faces in her new role.

அவளுடைய மகிழ்ச்சியின்மை இருந்தபோதிலும், புரோசெர்பினா பாதாள உலகில் ஒரு சக்திவாய்ந்த நபராக, புளூட்டோவின் ராஜ்யத்தின் ராணியாக மாறிவிட்டாள். இந்த தலைப்பு அவளுடைய நிலையில் ஏற்பட்ட மாற்றத்தையும், இப்போது அவளை அவளுடைய தாயிடமிருந்து பிரிக்கும் தூரத்தையும் எடுத்துக்காட்டுகிறது.

Stanza 54:

Heading: Ceres's Appeal to Jupiter

Poetic Lines:

Ceres seemed to be turning to stone

As she listened.  

For a long time she was like stone.

Then her stupor was shattered by a scream of fury

As she leaped into her chariot.  

Jupiter was astonished

When she materialized in front of him,

Her hair one wild snarl of disarray,

Her face inflamed and swollen with sobbing,

And her voice hacking at him, attacking:

'She is your daughter -

Not only mine, but yours too -

You have to do something.  

Summary:

Ceres, initially stunned by the news of Proserpina's fate, is overcome with fury and confronts Jupiter, demanding his intervention. Her desperate plea highlights her helplessness and her reliance on the king of the gods.

Analysis:

Ceres's transformation into stone symbolizes her initial inability to process the news of Proserpina's fate. Her subsequent outburst of fury reflects the breaking of her emotional dam and her desperate need for action. Her appeal to Jupiter as Proserpina's father emphasizes the shared responsibility and the need for his intervention.

புரோசெர்பினாவின் தலைவிதியைப் பற்றிய செய்தியை முதலில் செயலாக்க முடியாமல் செரெஸ் திகைத்துப் போகிறாள், கோபத்தில் மூழ்கி வியாழனை எதிர்கொள்கிறாள், அவனது தலையீட்டைக் கோருகிறாள். அவளுடைய அவநம்பிக்கையான வேண்டுகோள் அவளுடைய беспомощностьயையும் கடவுள்களின் ராஜா மீதான அவளுடைய நம்பிக்கையையும் எடுத்துக்காட்டுகிறது.

Stanza 55:

Heading: A Mother's Plea

Poetic Lines:

If her mother's pleas are powerless

Maybe her father's heart will stir for her.  

'Don't love her any the less

For my part in her.

After my long search, our daughter is found.

If you can call it finding to have unearthed her

Where she is lost forever.  

Summary:

Ceres appeals to Jupiter's paternal instincts, hoping that his love for Proserpina will motivate him to act. She laments that finding Proserpina in the underworld means losing her to a realm where she does not belong.

Analysis:

Ceres's words express the desperation of a mother who fears losing her child. Her appeal to Jupiter's love for Proserpina highlights the emotional bond between father and daughter, while her lament over Proserpina's fate in the underworld underscores the tragic consequences of Pluto's actions.

புரோசெர்பினாவின் மீதான அவரது அன்பு அவரை செயல்படத் தூண்டும் என்று நம்பி, வியாழனின் தந்தை உள்ளுணர்வை செரெஸ் ஈர்க்கிறாள். பாதாள உலகில் புரோசெர்பினாவைக் கண்டுபிடிப்பது என்பது அவளைச் சேர்ந்ததல்லாத ஒரு ராஜ்யத்திற்கு இழப்பது என்று அவள் புலம்புகிறாள்.

Stanza 56:

Heading: A Desperate Bargain

Poetic Lines:

'Only let me have her back now

And I would forgive whoever took her,

Even though not a hair of her were mine.  

Summary:

Ceres expresses her willingness to forgive anyone involved in Proserpina's abduction if only she can be returned. Her desperation underscores the depth of her love and her desire to have her daughter back, regardless of the cost.

Analysis:

Ceres's offer of forgiveness reveals the extent of her desperation and her willingness to compromise in order to secure Proserpina's return. Her unconditional love for her daughter shines through, even in this moment of anguish and helplessness.

புரோசெர்பினாவைத் திரும்பப் பெற முடிந்தால், அவளுடைய கடத்தலில் ஈடுபட்ட எவரையும் மன்னிக்கத் தயாராக இருப்பதாக செரெஸ் கூறுகிறாள். அவளுடைய விரக்தி அவளுடைய அன்பின் ஆழத்தையும், எந்த விலையிலும் தனது மகளைத் திரும்பப் பெற வேண்டும் என்ற விருப்பத்தையும் வலியுறுத்துகிறது.

Stanza 57:

Heading: An Unfit Husband

Poetic Lines:

A bandit, a ruffian, is no husband

For a daughter of Jove.'

The high god answered calmly:

'I love our daughter no less than you do.  

Summary:

Ceres criticizes Pluto as an unsuitable match for Proserpina, highlighting the disparity between their worlds and the lack of consent in their union. Jupiter responds with a calm assurance of his love for their daughter.

Analysis:

Ceres's condemnation of Pluto as a "bandit" and a "ruffian" reflects her disapproval of his actions and her concern for Proserpina's well-being in the underworld. Jupiter's calm response contrasts with Ceres's emotional outburst, suggesting a more measured approach to the situation.

புளூட்டோவை புரோசெர்பினாவிற்கு பொருத்தமற்ற போட்டியாக செரெஸ் விமர்சிக்கிறார், அவர்களின் உலகங்களுக்கு இடையிலான ஏற்றத்தாழ்வையும், அவர்களின் தொழிற்சங்கத்தில் சம்மதம் இல்லாததையும் எடுத்துக்காட்டுகிறார். வியாழன் தங்கள் மகள் மீதான தனது அன்பை அமைதியாக உறுதியளிக்கிறார்.

Stanza 58:

Heading: A Father's Perspective

Poetic Lines:

I am bound to her by blood no less than you are.

But see things as they stand.  

Let your words

Fit the facts. Is this a theft

'Or an act of love?  

Summary:

Jupiter acknowledges his paternal connection to Proserpina and urges Ceres to consider the situation objectively. He questions whether Pluto's actions should be viewed as a theft or an act of love, introducing a different perspective on the events.

Analysis:

Jupiter's words attempt to reframe the situation, suggesting that Pluto's actions might be motivated by love rather than malice. His question about whether it is a theft or an act of love challenges Ceres's interpretation of the events and introduces a moral ambiguity.

வியாழன் புரோசெர்பினாவுடனான தனது தந்தை தொடர்பை ஒப்புக்கொள்கிறார், மேலும் செரெஸ் நிலைமையை புறநிலையாகக் கருத்தில் கொள்ளுமாறு வலியுறுத்துகிறார். புளூட்டோவின் செயல்களை திருட்டு அல்லது காதல் செயலாகக் கருத வேண்டுமா என்று அவர் கேள்வி எழுப்புகிறார், நிகழ்வுகள் குறித்து வேறுபட்ட கண்ணோட்டத்தை அறிமுகப்படுத்துகிறார்.

Stanza 59:

Heading: A Worthy Son-in-Law

Poetic Lines:

Once you accept him,

This is a son-in-law to be proud of.  

Even if he were worthless

He is still the brother of Jupiter.  

Summary:

Jupiter defends Pluto as a worthy son-in-law, emphasizing his status and power. He suggests that Ceres should be proud of the connection, regardless of her personal feelings towards Pluto.

Analysis:

Jupiter's defense of Pluto highlights the political and familial considerations that complicate the situation. His emphasis on Pluto's status as his brother and a powerful god underscores the potential benefits of the union, even if it was born out of violence.

புளூட்டோவை ஒரு தகுதியான மருமகனாக வியாழன் பாதுகாக்கிறார், அவரது அந்தஸ்து மற்றும் சக்தியை வலியுறுத்துகிறார். புளூட்டோவை நோக்கிய தனது தனிப்பட்ட உணர்வுகளைப் பொருட்படுத்தாமல், செரெஸ் இந்த தொடர்பைப் பற்றி பெருமைப்பட வேண்டும் என்று அவர் பரிந்துரைக்கிறார்.

Stanza 60:

Heading: Brothers Divided

Poetic Lines:

As it is, in everything

'He is my equal, only not so lucky

In the lottery

That gave heaven to me and hell to him.  

Summary:

Jupiter acknowledges Pluto's power and status as his equal, attributing the division of their realms to chance rather than merit. The comparison to a lottery underscores the arbitrary nature of fate and the division between the worlds of light and darkness.

Analysis:

Jupiter's description of the division between heaven and hell as a matter of luck introduces a sense of irony and tragedy. Despite being equals, he and Pluto are separated by their domains, highlighting the contrasting nature of their powers and the challenges of reconciling their worlds.

வியாழன் புளூட்டோவின் சக்தியையும் அவரது சமமானவராக அந்தஸ்தையும் ஒப்புக்கொள்கிறார், அவர்களின் ராஜ்யங்களின் பிரிவை தகுதிக்கு பதிலாக வாய்ப்புக்குக் காரணம் கூறுகிறார். லாட்டரியுடனான ஒப்பீடு விதியின் தன்னிச்சையான தன்மையையும் ஒளி மற்றும் இருளின் உலகங்களுக்கு இடையிலான பிரிவினையையும் வலியுறுத்துகிறது.

Stanza 61:

Heading: A Condition for Return

Poetic Lines:

Still, if you are determined to take her from him

You can have her - but on one condition.  

'The sole condition -

Fixed by the Fates -

Is this:

She can return to heaven

On condition, hear me, on condition

'That she never tasted hell's food.'

Jupiter finished.  

Summary:

Jupiter declares that Proserpina can return to the world of the living only if she has not consumed any food in the underworld. The condition, imposed by the Fates, introduces a critical obstacle to Proserpina's return.

Analysis:

The condition for Proserpina's return introduces a sense of suspense and foreshadows the challenges that lie ahead. The Fates' decree highlights the constraints imposed by destiny and the potential consequences of actions taken in the underworld.

புரோசெர்பினா பாதாள உலகில் எந்த உணவையும் உட்கொள்ளவில்லை என்றால் மட்டுமே அவள் வாழும் உலகத்திற்குத் திரும்ப முடியும் என்று வியாழன் அறிவிக்கிறார். விதிகளால் விதிக்கப்பட்ட இந்த நிபந்தனை, புரோசெர்பினாவின் திரும்புதலுக்கு ஒரு முக்கியமான தடையை அறிமுகப்படுத்துகிறது.

Stanza 62:

Heading: A Glimmer of Hope Dashed

Poetic Lines:

And Ceres was away

To collect her daughter.

But the Fates stopped her.

Proserpina had eaten something.  

Summary:

• Ceres eagerly sets off to retrieve Proser Read documents

Response finalized

pina but is informed by the Fates that her daughter has consumed food in the underworld. This revelation dashes any hopes for an immediate reunion.  

Analysis:

The Fates' intervention introduces a sense of inevitability and reinforces the idea that actions have consequences, even in the realm of the gods. Proserpina's consumption of food, however unintentional, binds her to the underworld and creates a new obstacle for Ceres to overcome.

செரெஸ் ஆர்வத்துடன் தனது மகளை மீட்டெடுக்கச் செல்கிறாள், ஆனால் விதிகள் அவளைத் தடுத்து நிறுத்துகின்றன. புரோசெர்பினா பாதாள உலகில் உணவை உட்கொண்டதாக அவளுக்குத் தெரிவிக்கப்படுகிறது. இந்த வெளிப்பாடு உடனடி மறு இணைவுக்கான எந்தவொரு நம்பிக்கையையும் சிதைக்கிறது.

விதிகளின் தலையீடு தவிர்க்க முடியாத உணர்வை அறிமுகப்படுத்துகிறது மற்றும் செயல்களுக்கு விளைவுகள் உள்ளன என்ற கருத்தை வலுப்படுத்துகிறது, கடவுள்களின் ராஜ்யத்திலும் கூட. புரோசெர்பினா உணவை உட்கொள்வது, எவ்வளவு தற்செயலாக இருந்தாலும், அவளை பாதாள உலகத்துடன் பிணைக்கிறது மற்றும் செரெஸ் கடக்க ஒரு புதிய தடையை உருவாக்குகிறது.

Stanza 63:

Heading: The Pomegranate's Seeds

Poetic Lines:

Absently straying through Pluto's

Overloaded orchard, she had plucked

A pomegranate. Picked its hard rind open

And sucked the glassy flesh from seven seeds.  

Almost nothing, but more than enough.

And she had been observed, as she nibbled,

By Ascalaphus.  

Summary:

Proserpina, while wandering through Pluto's orchard, had innocently eaten seven pomegranate seeds. This seemingly insignificant act has significant consequences, as it prevents her immediate return to the world of the living.

Analysis:

The pomegranate, with its many seeds, symbolizes abundance and fertility but also temptation and a connection to the underworld. Proserpina's innocent consumption of the seeds represents a metaphorical binding to the realm of darkness and a loss of her former innocence.

புளூட்டோவின் பழத்தோட்டத்தில் சுற்றித் திரியும்போது, ​​புரோசெர்பினா அப்பாவியாக ஏழு மாதுளை விதைகளை சாப்பிட்டிருந்தாள். இந்த அற்பமான செயல் குறிப்பிடத்தக்க விளைவுகளை ஏற்படுத்துகிறது, ஏனெனில் இது உடனடியாக வாழும் உலகத்திற்குத் திரும்புவதைத் தடுக்கிறது.

Stanza 64:

Heading: The Tell-Tale

Poetic Lines:

Orphne,

A nymph well known

In the sunless forest of Avernus,

Impregnated by Acheron, her husband,

Had produced this tell-tale,

Who now blabbed

What he had spied through the leaves,

So closing hell's gates on Proserpina.  

Summary:

Ascalaphus, the son of Orphne and Acheron, witnesses Proserpina eating the pomegranate seeds and reports her actions, thus sealing her fate in the underworld.

Analysis:

Ascalaphus's role as the "tell-tale" introduces a figure of betrayal and interference. His actions highlight the consequences of speaking without thinking and the potential for words to cause harm.

ஆர்ஃப்னே மற்றும் அச்செரோனின் மகன் அஸ்கலாபஸ், புரோசெர்பினா மாதுளை விதைகளை சாப்பிடுவதைக் கண்டு, அவளுடைய செயல்களைப் புகாரளிக்கிறார், இதனால் பாதாள உலகில் அவளுடைய தலைவிதியை நிறுத்துகிறார்.

Stanza 65:

Heading: The Owl's Punishment

Poetic Lines:

The Queen of the Underworld groaned,

Scooped a handful of water

From the infernal river Phlegethon

And throwing it in the face of that babbler

Transformed it to an owl's -

A face all beak and huge eyes.  

Summary:

Proserpina, now the Queen of the Underworld, punishes Ascalaphus for his betrayal by transforming him into an owl. The punishment reflects her newfound authority and her intolerance for those who cause harm.

Analysis:

Ascalaphus's transformation into an owl symbolizes a loss of human qualities and a connection to darkness and secrecy. The owl, with its large eyes and nocturnal habits, represents a creature that observes but is also associated with ill omens and bad news.

இப்போது பாதாள உலகத்தின் ராணி, புரோசெர்பினா, அஸ்கலாபஸை ஒரு ஆந்தையாக மாற்றுவதன் மூலம் அவனது துரோகத்திற்கு தண்டிக்கிறாள். தண்டனை அவளுடைய புதிய அதிகாரத்தையும், தீங்கு விளைவிப்பவர்களுக்கு அவளுடைய சகிப்புத்தன்மையையும் பிரதிபலிக்கிறது.

Stanza 66:

Heading: The Transformation

Poetic Lines:

Ascalaphus fainted.

He came to

Between big brown wings,

His human shape gone.  

Now nearly all head,

The rest of him - long feathery legs,

With feet that were nothing

But bunches of long hooks,

And wings that seemed almost too heavy to lift.  

Summary:

Ascalaphus's transformation is described in detail, emphasizing the loss of his human form and the acquisition of bird-like features. The change is both physical and symbolic, reflecting his new role as a creature of the night.

Analysis:

The detailed description of Ascalaphus's transformation highlights the grotesque and disturbing nature of his punishment. The loss of his human shape and the acquisition of bird-like features symbolize his separation from the human world and his connection to the realm of darkness.

அஸ்கலாபஸின் உருமாற்றம் விரிவாக விவரிக்கப்பட்டுள்ளது, அவரது மனித வடிவத்தை இழப்பதையும் பறவை போன்ற அம்சங்களைப் பெறுவதையும் வலியுறுத்துகிறது. இந்த மாற்றம் உடல் ரீதியாகவும் அடையாளமாகவும் உள்ளது, இது இரவின் உயிரினமாக அவரது புதிய பாத்திரத்தை பிரதிபலிக்கிறது.

Stanza 67:

Heading: The Owl's Fate

Poetic Lines:

He had become an owl,

A sleepy owl, hated by men,

The bird with a screech you'd think a corpse

Might make if a corpse

Could float up from the underworld

With bad news for you and yours.  

Summary:

Ascalaphus's fate as an owl is further described, emphasizing his association with death and bad omens. His screech is likened to the sound of a corpse bringing bad news, reinforcing his connection to the underworld.

Analysis:

Ascalaphus's transformation into an owl serves as a warning against the consequences of betrayal and the power of words to cause harm. His association with death and bad news reflects the negative consequences of his actions.

ஒரு ஆந்தையாக அஸ்கலாபஸின் தலைவிதி மேலும் விவரிக்கப்படுகிறது, இது மரணம் மற்றும் கெட்ட சகுனங்களுடனான அவரது தொடர்பை வலியுறுத்துகிறது. அவரது அலறல் ஒரு சடலம் கெட்ட செய்தியைக் கொண்டுவருவதன் ஒலியுடன் ஒப்பிடப்படுகிறது, இது பாதாள உலகத்துடனான அவரது தொடர்பை வலுப்படுத்துகிறது.

Stanza 68:

Heading: The Daughters of Achelous

Poetic Lines:

And maybe that spy got his deserts

For his mischief.

But what did the daughters of Achelous do wrong?  

They too were turned into birds

In everything but their faces.

Was it bad luck by association

To have been Proserpina's playmates

At the flower-picking -

And did their singing, their miraculous chorus,

Fail to redeem them?  

Summary:

The poem shifts focus to the daughters of Achelous, who were also transformed into birds despite their innocence. Their punishment raises questions about the nature of justice and the impact of association.

Analysis:

The transformation of the daughters of Achelous introduces a sense of injustice and the idea that innocent individuals can be caught in the crossfire of events beyond their control. Their punishment raises questions about the fairness of the gods and the potential for collateral damage in conflicts among them.

கவிதை அச்செலஸின் மகள்களுக்கு கவனம் செலுத்துகிறது, அவர்கள் அப்பாவித்தனமாக இருந்தபோதிலும் பறவைகளாக மாற்றப்பட்டனர். அவர்களின் தண்டனை நீதியின் தன்மை மற்றும் சங்கத்தின் தாக்கம் குறித்த கேள்விகளை எழுப்புகிறது.

Stanza 69:

Heading: A Sisterly Search

Poetic Lines:

No, they too had gone searching for her

All over the world.  

In the end

They prayed for wings to cross the seas

And tell the ocean depths of their trouble.  

Summary:

The daughters of Achelous, loyal to Proserpina, had also searched for her tirelessly. Their dedication to their friend led them to pray for wings to aid in their search.

Analysis:

The sisters' unwavering loyalty to Proserpina contrasts with Ascalaphus's betrayal, highlighting the value of true friendship. Their desire for wings symbolizes their yearning to overcome obstacles and their determination to find their lost companion.

அச்செலஸின் மகள்கள், புரோசெர்பினாவுக்கு விசுவாசமாக, அவளை சோர்வின்றி தேடியிருந்தனர். தங்கள் நண்பரிடம் அவர்கள் அர்ப்பணிப்புடன் இருந்ததால், அவர்களின் தேடலுக்கு உதவ இறக்கைகளுக்காக பிரார்த்தனை செய்தனர்.

Stanza 70:

Heading: The Gift of Flight

Poetic Lines:

The gods consented, and the amazed girls

Saw their bodies equipped with golden plumage,

And the wings and feet of birds.  

Summary:

The gods grant the sisters' prayer, transforming them into birds with golden feathers. The gift of flight symbolizes a newfound freedom and the ability to transcend earthly limitations.

Analysis:

The sisters' transformation into birds represents a reward for their loyalty and their unwavering search for Proserpina. The golden plumage symbolizes their purity and their connection to the divine. The gift of flight allows them to continue their search across vast distances and overcome the limitations of their human forms.

சகோதரிகளின் பிரார்த்தனையை கடவுள்கள் நிறைவேற்றுகிறார்கள், அவர்களை தங்க இறகுகள் கொண்ட பறவைகளாக மாற்றுகிறார்கள். பறக்கும் பரிசு ஒரு புதிய சுதந்திரத்தையும் பூமிக்குரிய வரம்புகளை மீறும் திறனையும் குறிக்கிறது.

Stanza 71:

Heading: Voices Unchanged

Poetic Lines:

But their singing,

So loved by the gods, escaped this mutation.  

Their tongues, their throats, their voices remained unaltered -

Live shrines of unearthly human voices.  

Summary:

Despite their physical transformation, the sisters retain their beautiful human voices. Their singing, cherished by the gods, remains a symbol of their humanity and their connection to the world of the living.

Analysis:

The preservation of the sisters' voices represents a link to their human past and a reminder of their enduring identity. Their singing, a source of joy and beauty, transcends their physical transformation and serves as a testament to the enduring power of human expression.

அவர்களின் உடல் மாற்றம் இருந்தபோதிலும், சகோதரிகள் தங்கள் அழகான மனிதக் குரல்களைத் தக்க வைத்துக் கொள்கிறார்கள். கடவுள்களால் போற்றப்பட்ட அவர்களின் பாடல், அவர்களின் மனிதநேயத்தின் அடையாளமாகவும், வாழும் உலகத்துடனான அவர்களின் தொடர்பாகவும் உள்ளது.

Stanza 72:

Heading: A Father's Compromise

Poetic Lines:

Now Jupiter intervened

Between his brother and his grieving sister.

He parted the year's round into two halves.  

Summary:

Jupiter negotiates a compromise between Pluto and Ceres, dividing the year into two halves to appease both parties. His intervention brings a sense of resolution to the conflict.

Analysis:

Jupiter's intervention represents a balancing of power and a compromise between the realms of light and darkness. His division of the year symbolizes an attempt to reconcile opposing forces and restore a sense of order.

புளூட்டோ மற்றும் செரெஸ் இடையே வியாழன் ஒரு சமரசத்தை பேச்சுவார்த்தை நடத்துகிறார், இரு தரப்பினரையும் சமாதானப்படுத்த ஆண்டை இரண்டு பகுதிகளாகப் பிரிக்கிறார். அவரது தலையீடு மோதலுக்கு தீர்வு உணர்வைத் தருகிறது.

Stanza 73:

Heading: Proserpina's Dual Existence

Poetic Lines:

From this day, Proserpina,

The goddess who shares both kingdoms, divides her year

Between her husband in hell, among spectres,

And her mother on earth, among flowers.  

Summary:

Proserpina is destined to spend half the year in the underworld with Pluto and the other half in the world of the living with Ceres. Her dual existence reflects the compromise reached by Jupiter and the balance between the two realms.

Analysis:

Proserpina's divided year symbolizes the reconciliation of opposing forces and the integration of light and darkness. Her role as a mediator between the two worlds highlights the interconnectedness of life and death and the cyclical nature of existence.

புரோசெர்பினா பாதாள உலகில் புளூட்டோவுடனும், மீதமுள்ள ஆண்டை பூமியில் செரெஸுடனும் செலவிட விதிக்கப்பட்டுள்ளார். அவளுடைய இரட்டை இருப்பு வியாழன் எட்டிய சமரசத்தையும் இரண்டு ராஜ்யங்களுக்கும் இடையிலான சமநிலையையும் பிரதிபலிக்கிறது.

Stanza 74:

Heading: A Divided Nature

Poetic Lines:

Her nature, too, is divided. One moment

Gloomy as hell's king, but the next

Bright as the sun's mass, bursting from clouds.  

Summary:

Proserpina's personality reflects her dual existence, shifting between the gloom of the underworld and the brightness of the world of the living. Her divided nature symbolizes the integration of contrasting aspects within a single being.

Analysis:

Proserpina's fluctuating moods represent the internal conflict between her connection to both worlds. Her ability to embody both darkness and light highlights the complexity of human experience and the potential for integrating opposing forces within oneself.

புரோசெர்பினாவின் ஆளுமை அவளுடைய இரட்டை இருப்பைப் பிரதிபலிக்கிறது, பாதாள உலகின் இருளுக்கும் வாழும் உலகின் பிரகாசத்திற்கும் இடையில் மாறுகிறது. அவளுடைய பிளவுபட்ட இயல்பு ஒரு உயிரினத்திற்குள் மாறுபட்ட அம்சங்களை ஒருங்கிணைப்பதை அடையாளப்படுத்துகிறது.

 

 

********************************