Ted Hughes's Selections from Ovid's Metamorphoses - Echo and Narcissus - Analysis in English and Tamil

 Echo and Narcissus: A Stanza-by-Stanza Analysis

Stanza 1:

Heading: The Prophecy of Tiresias

Poetic Lines:

When the prophetic vision awoke

Behind the blind eyes of Tiresias

And stared into the future,

The first to test how deeply he saw

And how lucidly

Was Liriope, a swarthy nymph of the fountain.   

Summary:

The blind prophet Tiresias, renowned for his ability to see the future, is approached by Liriope, a nymph, who seeks to test his powers.   

Analysis:

The stanza establishes Tiresias's prophetic abilities and introduces Liriope, a nymph who will play a crucial role in the story. The image of "prophetic vision" awakening behind Tiresias's blind eyes emphasizes his unique gift of inner sight.   

எதிர்காலத்தைப் பார்க்கும் திறனுக்காக புகழ்பெற்ற குருட்டு தீர்க்கதரிசி டயர்சியாஸை, ஒரு நிம்ஃப் லிரியோப் அணுகுகிறார், அவர் தனது சக்திகளை சோதிக்க முற்படுகிறார். டயர்சியாஸின் தீர்க்கதரிசன திறன்களை இந்த சரணம் நிறுவுகிறது மற்றும் கதையில் ஒரு முக்கிய பங்கை வகிக்கும் லிரியோப்பை அறிமுகப்படுத்துகிறது.

Stanza 2:

Heading: The Birth of Narcissus

Poetic Lines:

She was swept off her feet by the river Cephisus

Who rolled her into the bed of a dark pool,

Then cast her up on the shingle pregnant.

The boy she bore, even in his cradle,

Had a beauty that broke hearts.

She named this child Narcissus.   

Summary:

Liriope, after a passionate encounter with the river god Cephisus, gives birth to a remarkably beautiful boy named Narcissus.   

Analysis:

This stanza describes the birth of Narcissus, whose extraordinary beauty will be central to the story. The image of Liriope being "swept off her feet" by the river god conveys the passionate nature of their encounter, while the phrase "beauty that broke hearts" foreshadows the impact Narcissus will have on others.   

நதி கடவுள் செஃபிஸஸுடனான உணர்ச்சிமிக்க சந்திப்பிற்குப் பிறகு, லிரியோப் நார்சிஸஸ் என்ற அழகான ஆண் குழந்தையைப் பெற்றெடுக்கிறார். இந்த சரணம் நார்சிஸஸின் பிறப்பை விவரிக்கிறது, அதன் அசாதாரண அழகு கதைக்கு மையமாக இருக்கும்.

Stanza 3:

Heading: The Prophecy of Narcissus's Fate

Poetic Lines:

Gossips

Came to Tiresias: ‘Can her boy live long

With such perfect beauty?’ The seer replied:

‘Yes, unless he learns to know himself.’   

Summary:

Liriope, concerned about her son's fate, consults Tiresias, who prophesies that Narcissus will live a long life unless he "learns to know himself." This cryptic prophecy foreshadows Narcissus's tragic downfall.   

Analysis:

Tiresias's prophecy introduces the central theme of self-knowledge and its importance in navigating life's challenges. The cryptic nature of the prophecy creates a sense of foreboding and suggests that Narcissus's extraordinary beauty may also be his downfall.   

தனது மகனின் தலைவிதியைப் பற்றி கவலைப்படும் லிரியோப், டயர்சியாஸை அணுகுகிறார், அவர் நார்சிஸஸ் "தன்னை அறியக் கற்றுக்கொள்ளாவிட்டால்" ஒரு நீண்ட ஆயுளை வாழ்வார் என்று தீர்க்கதரிசனம் கூறுகிறார். இந்த மர்மமான தீர்க்கதரிசனம் நார்சிஸஸின் சோகமான வீழ்ச்சியை முன்னறிவிக்கிறது.

Stanza 4:

Heading: Narcissus's Aloof Beauty

Poetic Lines:

All regarded these words as a riddle –

Till time solved them with a strange madness.

A stranger death completed the explanation.

In his sixteenth year Narcissus,

Still a slender boy but already a man,

Infatuated many.

His beauty had flowered,

But something glassy about it, a pride,

Kept all his admirers at a distance.   

Summary:

Narcissus grows into a young man, his beauty captivating many. However, his pride and aloofness create a barrier between him and those who admire him.   

Analysis:

This stanza highlights the duality of Narcissus's beauty. While it attracts many admirers, his pride and "glassy" demeanor keep them at bay. This isolation sets the stage for his encounter with Echo and his eventual downfall.   

நார்சிஸஸ் ஒரு இளைஞனாக வளர்கிறார், அவனது அழகு பலரை வசீகரிக்கிறது. இருப்பினும், அவரது பெருமை மற்றும் அலட்சியம் அவருக்கும் அவரைப் போற்றுபவர்களுக்கும் இடையே ஒரு தடையை உருவாக்குகிறது. இந்த தனிமை எதிரொலியுடனான அவரது சந்திப்புக்கும், இறுதியில் அவரது வீழ்ச்சிக்கும் மேடை அமைக்கிறது.

Stanza 5:

Heading: Echo's Affliction

Poetic Lines:

None dared be familiar, let alone touch him.

A day came, out on the mountain

Narcissus was driving and netting and killing the deer

When Echo saw him.

Echo who cannot be silent

When another speaks. Echo who cannot

Speak at all

Unless another has spoken.

Echo, who always answers back.   

Summary:

Narcissus, while hunting in the mountains, is spotted by Echo, a nymph cursed by Juno to only repeat the words of others. Her unique affliction prevents her from expressing her own feelings and desires.   

Analysis:

Echo's inability to speak her own words symbolizes the frustration and limitations of unrequited love. Her dependence on the words of others foreshadows the challenges she will face in trying to communicate her feelings to Narcissus.

  மலைகளில் வேட்டையாடும் போது, நார்சிஸஸ் எதிரொலியால் கவனிக்கப்படுகிறார், ஜூனோவால் மற்றவர்களின் வார்த்தைகளை மட்டுமே மீண்டும் செய்யும்படி சபிக்கப்பட்ட ஒரு நிம்ஃப். அவளுடைய தனித்துவமான துன்பம் அவளை தனது சொந்த உணர்வுகளையும் ஆசைகளையும் வெளிப்படுத்துவதைத் தடுக்கிறது. 

Stanza 6:

Heading: Echo's Former Self

Poetic Lines:

In those days, this nymph was more than a voice.

She had a pretty body.

But her prattle was the same –

Never anything more

Than the last word or two, the tail end

Of what she heard uttered by others,

Which she repeated over and over.   

Summary:

The poet describes Echo's former self, highlighting her physical beauty in addition to her vocal peculiarity. Her inability to form her own sentences, however, remains a defining characteristic.   

Analysis:

This stanza provides a glimpse into Echo's past and emphasizes the contrast between her physical beauty and her limited ability to communicate. Her "prattle" reinforces the idea that she is trapped in a cycle of repetition, unable to express her true self.   

எதிரொலியின் முந்தைய சுயத்தை கவிஞர் விவரிக்கிறார், அவளுடைய குரல் தனித்தன்மைக்கு கூடுதலாக அவளுடைய உடல் அழகை எடுத்துக்காட்டுகிறார். இருப்பினும், அவளுடைய சொந்த வாக்கியங்களை உருவாக்க இயலாமை ஒரு வரையறுக்கும் பண்பாகவே உள்ளது.

Stanza 7:

Heading: The Origin of Echo's Affliction

Poetic Lines:

Juno had stricken her

With this odd affliction.

When Juno, following a tip-off,

Would be stalking Jupiter, to catch him

In some dell, with a nymph,

Echo made it her duty

To engage the goddess in an unending

Rigmarole of chatter.   

Summary:

The poet reveals the origin of Echo's affliction, stemming from her role in distracting Juno while Jupiter pursued other nymphs. Her punishment is a consequence of her involvement in the affairs of the gods.   

Analysis:

This stanza provides context for Echo's condition, highlighting the consequences of interfering in the affairs of the gods. Her punishment, while seemingly harsh, reflects the importance of respecting the boundaries between mortals and the divine.   

வியாழன் மற்ற நிம்ஃப்களைப் பின்தொடரும்போது ஜூனோவை திசை திருப்புவதில் எதிரொலி பங்கு வகித்ததிலிருந்து அவளுடைய துன்பத்தின் தோற்றம் உருவானது என்பதை கவிஞர் வெளிப்படுத்துகிறார். அவளுடைய தண்டனை கடவுள்களின் விவகாரங்களில் அவள் ஈடுபட்டதன் விளைவு.

Stanza 8:

Heading: Juno's Punishment

Poetic Lines:

Till the nymph

Had pleased the god enough

To be let go.

Echo did this so often,

And so artfully, Juno

In a rage turned on her: ‘Your tongue

Has led me in such circles,

Henceforth

It will have to trail

Helplessly after others, uttering

Only the last words, helplessly,

Of what you last heard.’   

Summary:

Juno, angered by Echo's repeated interference, curses her to only repeat the last words spoken by others. This punishment effectively silences Echo's own voice and desires.   

Analysis:

Juno's curse represents a silencing of Echo's individuality and a loss of control over her own expression. Her punishment reflects the power dynamics between gods and mortals and the consequences of challenging the established order.   

எதிரொலியின் தொடர்ச்சியான தலையீட்டால் கோபமடைந்த ஜூனோ, மற்றவர்களால் பேசப்படும் கடைசி வார்த்தைகளை மட்டுமே மீண்டும் செய்யும்படி அவளை சபிக்கிறார். இந்த தண்டனை எதிரொலியின் சொந்த குரலையும் ஆசைகளையும் திறம்பட அமைதிப்படுத்துகிறது.

Stanza 9:

Heading: Echo's Infatuation

Poetic Lines:

The moment Echo saw Narcissus

She was in love.

She followed him

Like a starving wolf

Following a stag too strong to be tackled.   

Summary:

Echo, upon seeing Narcissus, falls instantly in love with him. Her desire for him is as intense as a starving wolf's pursuit of a stag, highlighting the overwhelming nature of her feelings.   

Analysis:

Echo's immediate infatuation with Narcissus sets the stage for the tragedy that will unfold. The comparison to a "starving wolf" emphasizes the intensity of her desire and her desperation to be with him.   

நார்சிஸஸைப் பார்த்தவுடன், எதிரொலி உடனடியாக அவன் மீது காதல் கொள்கிறாள். அவனை நோக்கிய அவளுடைய ஆசை பட்டினியால் வாடும் ஓநாய் ஒரு மானைப் பின்தொடர்வது போல் தீவிரமானது, அவளுடைய உணர்வுகளின் மிகப்பெரிய தன்மையை எடுத்துக்காட்டுகிறது.

Stanza 10:

Heading: Echo's Longing

Poetic Lines:

And like a cat in winter at a fire

She could not edge close enough

To what singed her, and would burn her.

She almost burst

With longing to call out to him and somehow

Let him know what she felt.   

Summary:

Echo's desire to be close to Narcissus is tempered by her fear of rejection. Her longing is so intense that it almost consumes her, but she is unable to express her feelings due to her affliction.   

Analysis:

This stanza captures the internal conflict between Echo's desire for Narcissus and her fear of rejection. The comparison to a "cat in winter at a fire" conveys her simultaneous attraction and apprehension. Her inability to express her feelings further emphasizes her frustration and helplessness.   

நார்சிஸஸுக்கு அருகில் இருக்க வேண்டும் என்ற எதிரொலியின் ஆசை நிராகரிக்கப்படும் என்ற பயத்தால் தணிக்கப்படுகிறது. அவளுடைய ஏக்கம் மிகவும் தீவிரமானது, அது அவளை கிட்டத்தட்ட விழுங்குகிறது, ஆனால் அவளுடைய துன்பம் காரணமாக அவளால் தன் உணர்வுகளை வெளிப்படுத்த முடியவில்லை.

Stanza 11:

Heading: Echo's Limitations

Poetic Lines:

But she had to wait

For some other to speak

So she could snatch their last words

With whatever sense they might lend her.   

Summary:

Echo's curse prevents her from initiating conversation or expressing her own thoughts. She is forced to rely on the words of others, even though they may not accurately reflect her feelings.   

Analysis:

This stanza highlights the limitations imposed by Echo's affliction. Her inability to speak her own words underscores her dependence on others and her frustration in trying to communicate her true feelings. 

எதிரொலியின் சாபம் அவளை உரையாடலைத் தொடங்குவதையோ அல்லது தனது சொந்த எண்ணங்களை வெளிப்படுத்துவதையோ தடுக்கிறது. அவளுடைய உணர்வுகளை துல்லியமாக பிரதிபலிக்காவிட்டாலும், அவள் மற்றவர்களின் வார்த்தைகளை நம்பியிருக்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளாள்.

Stanza 12: The Chance Encounter

Poetic Lines:

It so happened, Narcissus

Had strayed apart

From his companions.

He hallooed them: ‘Where are you?

I’m here.’ 

Summary:

Narcissus, separated from his hunting companions, calls out to them, unaware that Echo is listening nearby. 

Analysis:

This stanza sets the stage for the encounter between Narcissus and Echo. Narcissus's separation from his companions creates an opportunity for Echo to interact with him, but her affliction will complicate their communication. 

நார்சிஸஸ் தனது வேட்டைத் தோழர்களிடமிருந்து பிரிந்து, அவர்களை அழைக்கிறார், எதிரொலி அருகில் கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறது என்பதை அறியாமல். இந்த சரணம் நார்சிஸஸ் மற்றும் எதிரொலிக்கு இடையிலான சந்திப்பிற்கு மேடை அமைக்கிறது.

Stanza 13: Echo's Response

Poetic Lines:

And Echo

Caught at the syllables as if they were precious:

‘I’m here,’ she cried, ‘I’m here’ and ‘I’m here’ and ‘I’m here.’ 

Summary:

Echo, hearing Narcissus's call, responds by repeating his words, her voice echoing through the mountains. Her repetition highlights her inability to form her own sentences and her dependence on the words of others. 

Analysis:

Echo's response, while a natural consequence of her affliction, also symbolizes her eagerness to connect with Narcissus. Her repetition of his words, "I'm here," can be interpreted as both a literal response and a metaphorical expression of her own desire to be present in his life. 

நார்சிஸஸின் அழைப்பைக் கேட்ட எதிரொலி, அவருடைய வார்த்தைகளை மீண்டும் கூறுவதன் மூலம் பதிலளிக்கிறாள், அவளுடைய குரல் மலைகள் வழியாக எதிரொலிக்கிறது. அவளுடைய மறுபடியும் அவளுடைய சொந்த வாக்கியங்களை உருவாக்க இயலாமையையும் மற்றவர்களின் வார்த்தைகளைச் சார்ந்திருப்பதையும் எடுத்துக்காட்டுகிறது.

Stanza 14: Narcissus's Confusion

Poetic Lines:

Narcissus looked around wildly.

‘I’ll stay here,’ he shouted.

‘You come to me.’

And ‘Come to me,’

Shouted Echo.

‘Come to me,

To me, to me, to me.’

Narcissus stood baffled,

Whether to stay or go. 

Summary:

Narcissus, confused by the disembodied voice, responds to Echo, inviting her to join him. Echo, in turn, repeats his invitation, creating a confusing and disorienting exchange. 

Analysis:

This stanza highlights the communication challenges posed by Echo's affliction. Her repetition of Narcissus's words creates a sense of confusion and misunderstanding. Narcissus's bafflement reflects his inability to comprehend the nature of the voice he is interacting with. 

உடலற்ற குரலால் குழப்பமடைந்த நார்சிஸஸ், எதிரொலிக்கு பதிலளித்து, அவளை தன்னுடன் சேர அழைக்கிறார். எதிரொலி, அவரது அழைப்பை மீண்டும் கூறுகிறார், இது ஒரு குழப்பமான மற்றும் திசைதிருப்பும் பரிமாற்றத்தை உருவாக்குகிறது.

Stanza 15: A Fleeting Meeting

Poetic Lines:

He began to run,

Calling as he ran: ‘Stay there.’

But Echo

Cried back, weeping to utter it, ‘Stay there,

Stay there, stay there, stay there.’

Narcissus stopped and listened.

Then, more quietly,

‘Let’s meet halfway.

Come.’

And Echo

Eagerly repeated it: ‘Come.’ 

Summary:

Narcissus, still confused, continues to interact with Echo, their exchange leading to a brief meeting. However, their communication remains limited by Echo's inability to express her own thoughts. 

Analysis:

This stanza captures the fleeting nature of the encounter between Narcissus and Echo. Their brief meeting is marked by a sense of anticipation and longing, but Echo's limitations prevent a deeper connection from forming. 

நார்சிஸஸ் இன்னும் குழப்பமடைந்து, எதிரொலியுடன் தொடர்பு கொள்கிறார், அவர்களின் பரிமாற்றம் ஒரு சிறிய சந்திப்புக்கு வழிவகுக்கிறது. இருப்பினும், எதிரொலி தனது சொந்த எண்ணங்களை வெளிப்படுத்த இயலாமையால் அவர்களின் தொடர்பு குறைவாகவே உள்ளது.

Stanza 16: Narcissus's Rejection

Poetic Lines:

But when she emerged from the undergrowth

Her expression pleading,

Her arms raised to embrace him,

Narcissus turned and ran.

‘No,’ he cried ‘no, I would sooner be dead

Than let you touch me.’ 

Summary:

Echo, finally revealing herself to Narcissus, is met with rejection. Narcissus's harsh words and his refusal to be touched deeply wound Echo. 

Analysis:

Narcissus's rejection of Echo marks a turning point in the narrative. His inability to see beyond his own desires and his fear of vulnerability lead him to inflict pain on Echo, who only sought connection and love. 

இறுதியாக நார்சிஸஸுக்குத் தன்னைக் காட்டிக் கொள்ளும் எதிரொலி நிராகரிக்கப்படுகிறது. நார்சிஸஸின் கடுமையான வார்த்தைகளும், தொட மறுப்பதும் எதிரொலியை ஆழமாகக் காயப்படுத்துகின்றன.

Stanza 17: Echo's Despair

Poetic Lines:

Echo collapsed in sobs,

As her voice lurched among the mountains:

‘Touch me, touch me, touch me, touch me.’

Echo moped under the leaves.

Humiliated, she hid

In the deep woods. 

Summary:

Echo, heartbroken by Narcissus's rejection, retreats into the woods, her voice echoing her despair. Her humiliation and pain drive her to isolation. 

Analysis:

Echo's retreat into the woods symbolizes her emotional withdrawal from the world. Her repeated cries of "touch me" convey her longing for connection and her despair at being rejected. Her isolation foreshadows her eventual transformation into a mere voice, a reflection of her silenced desires. 

நார்சிஸஸால் நிராகரிக்கப்பட்ட எதிரொலி, காடுகளுக்குள் பின்வாங்குகிறாள், அவளுடைய குரல் அவளுடைய விரக்தியை எதிரொலிக்கிறது. அவளுடைய அவமானமும் வலியும் அவளை தனிமைக்கு இட்டுச் செல்கின்றன.

Stanza 18: Echo's Transformation

Poetic Lines:

From that day

Like a hurt lynx, for her

Any cave was a good home.

But love was fixed in her body

Like a barbed arrow.

There it festered

With his rejection.

Sleeplessly

She brooded over the pain,

Wasting away as she suffered,

The petal of her beauty

Fading and shrivelling, falling from her –

Leaving her voice and bones. 

Summary:

Echo, consumed by her unrequited love and the pain of rejection, wastes away until only her voice remains. Her physical form fades, symbolizing the loss of self and the enduring power of unfulfilled desire. 

Analysis:

Echo's transformation into a mere voice represents the ultimate consequence of her unrequited love. Her physical form fades as her emotional pain consumes her, highlighting the destructive potential of unfulfilled desire. The image of the "barbed arrow" festering in her body conveys the lingering pain and the inability to escape the memory of rejection. 

பதிலளிக்கப்படாத காதல் மற்றும் நிராகரிப்பின் வலியால் எதிரொலி, அவளுடைய குரல் மட்டுமே எஞ்சும் வரை வீணாகிறது. அவளுடைய உடல் வடிவம் மங்கிப்போகிறது, சுய இழப்பையும் நிறைவேறாத ஆசையின் நீடித்த சக்தியையும் குறிக்கிறது.

Stanza 19: Echo's Legacy

Poetic Lines:

Her bones, they say, turned

Into stone, sinking into the humus.

Her voice roamed off by itself,

Unseen in the forest, unseen

On the empty mountainside –

Though all could hear it

Living the only life left to Echo. 

Summary:

Echo's physical form completely disappears, leaving only her voice to wander the mountains and forests. Her disembodied voice symbolizes the lingering presence of unrequited love and the enduring power of memory. 

Analysis:

Echo's final transformation into a disembodied voice represents the ultimate loss of self and the enduring legacy of her unfulfilled love. Her voice, echoing through the natural world, serves as a constant reminder of the pain of rejection and the power of memory to preserve past experiences. 

எதிரொலியின் உடல் வடிவம் முற்றிலும் மறைந்துவிடும், அவளுடைய குரல் மட்டுமே மலைகள் மற்றும் காடுகளில் அலைந்து திரிகிறது. அவளுடைய உடலற்ற குரல் பதிலளிக்கப்படாத காதலின் நீடித்த இருப்பையும் நினைவகத்தின் நீடித்த சக்தியையும் குறிக்கிறது.

Stanza 20: Narcissus's Pattern of Rejection

Poetic Lines:

Narcissus had rebuffed her adoration

As he had the passionate attentions

Of many another nymph of the wilderness

And many another man. 

Summary:

Narcissus's rejection of Echo is not an isolated incident. He has a pattern of rejecting the affections of others, both nymphs and men, highlighting his inability to form meaningful connections. 

Analysis:

This stanza emphasizes Narcissus's emotional detachment and his inability to reciprocate the feelings of others. His repeated rejection of those who admire him underscores his self-absorption and his lack of empathy. 

எதிரொலியை நிராகரிப்பது நார்சிஸஸுக்கு ஒரு தனிமைப்படுத்தப்பட்ட சம்பவம் அல்ல. நிம்ஃப்கள் மற்றும் ஆண்கள் இருவரின் பாசத்தையும் நிராகரிக்கும் ஒரு முறையை அவர் கொண்டிருக்கிறார், அர்த்தமுள்ள தொடர்புகளை உருவாக்க இயலாமையை எடுத்துக்காட்டுகிறார்.

Stanza 21: A Prayer for Retribution

Poetic Lines:

One of these, mocked and rejected,

Lifted his hands to heaven:

‘Let Narcissus love and suffer

As he has made us suffer.

Let him, like us, love and know it is hopeless.

And let him, like Echo, perish of anguish.’ 

Summary:

One of Narcissus's rejected admirers prays for retribution, asking the gods to make Narcissus experience the same pain and suffering he has inflicted on others. 

Analysis:

This stanza introduces the theme of divine justice and the idea that actions have consequences. The rejected admirer's prayer for retribution foreshadows Narcissus's eventual downfall and suggests that his self-absorption will ultimately lead to his own suffering. 

நிராகரிக்கப்பட்ட நார்சிஸஸின் प्रशंसகர்களில் ஒருவர் பழிவாங்கும்படி பிரார்த்தனை செய்கிறார், நார்சிஸஸ் மற்றவர்களுக்கு ஏற்படுத்திய அதே வலி மற்றும் துன்பத்தை அனுபவிக்க கடவுள்களிடம் கேட்கிறார்.

Stanza 22: Nemesis Grants the Prayer

Poetic Lines:

Nemesis, the corrector,

Heard this prayer and granted it. 

Summary:

Nemesis, the goddess of retribution, hears the prayer and sets in motion the events that will lead to Narcissus's downfall. 

Analysis:

Nemesis's intervention signifies the inevitability of justice and the consequences of Narcissus's actions. Her role as the "corrector" highlights the theme of balance and the idea that those who inflict pain on others will ultimately experience suffering themselves. 

பழிவாங்கும் தெய்வமான Nemesis, பிரார்த்தனையைக் கேட்டு, நார்சிஸஸின் வீழ்ச்சிக்கு வழிவகுக்கும் நிகழ்வுகளை நகர்த்துகிறது.

Stanza 23: The Pristine Pool

Poetic Lines:

There was a pool of perfect water.

No shepherd had ever driven sheep

To trample the margins.

No cattle

Had slobbered their muzzles in it

And befouled it.

No wild beast

Had ever dashed through it. 

Summary:

The poet describes a pristine pool of water, untouched by humans or animals. This untouched pool will serve as the setting for Narcissus's fateful encounter with his own reflection. 

Analysis:

The description of the pristine pool creates a sense of tranquility and isolation. The absence of any human or animal presence suggests a place untouched by the outside world, a fitting setting for Narcissus's self-absorption to take center stage. 

மனிதர்களோ விலங்குகளோ தொடாத பழமையான நீர்நிலையை கவிஞர் விவரிக்கிறார். இந்தத் தொடப்படாத குளம் நார்சிஸஸ் தனது சொந்த பிரதிபலிப்புடன் மோசமான சந்திப்பிற்கான அமைப்பாக செயல்படும்.

Stanza 24: Narcissus's Discovery

Poetic Lines:

No bird had ever paddled there preening and bathing.

Only surrounding grasses drank its moisture

And though the arching trees kept it cool

No twigs rotted in it, and no leaves.

Weary with hunting and the hot sun

Narcissus found this pool. 

Summary:

Narcissus, exhausted from hunting, discovers the pristine pool. His arrival at this isolated spot sets the stage for his fateful encounter with his own reflection. 

Analysis:

Narcissus's arrival at the pool marks a turning point in the narrative. The pool, untouched by the outside world, becomes a mirror for his self-absorption. His weariness and the heat of the sun create a sense of vulnerability and susceptibility, making him more prone to the pool's allure. 

வேட்டையாடுவதில் சோர்வடைந்த நார்சிஸஸ், பழமையான குளத்தைக் கண்டுபிடித்தார். இந்த தனிமைப்படுத்தப்பட்ட இடத்திற்கு அவர் வருவது அவரது சொந்த பிரதிபலிப்புடன் அவரது மோசமான சந்திப்பிற்கு மேடை அமைக்கிறது.

Stanza 25: Narcissus's Reflection

Poetic Lines:

Gratefully he stretched out full length,

To cup his hands in the clear cold

And to drink.

But as he drank

A strange new thirst, a craving, unfamiliar,

Entered his body with the water,

And entered his eyes

With the reflection in the limpid mirror. 

Summary:

Narcissus, intending to quench his thirst, is captivated by his own reflection in the pool's clear water. A new and unfamiliar desire awakens within him, sparked by the image he sees. 

Analysis:

Narcissus's encounter with his reflection marks the beginning of his downfall. The "strange new thirst" that enters him symbolizes his burgeoning self-infatuation. The pool, a mirror to his own image, becomes a source of both fascination and destruction. 

தனது தாகத்தைத் தணிக்க விரும்பும் நார்சிஸஸ், குளத்தின் தெளிவான நீரில் தனது சொந்த பிரதிபலிப்பால் வசீகரிக்கப்படுகிறார். அவர் பார்க்கும் படத்தால் ஒரு புதிய மற்றும் ناآشنا ஆசை அவருக்குள் எழுகிறது.

Stanza 26: Narcissus's Self-Infatuation

Poetic Lines:

He could not believe the beauty

Of those eyes that gazed into his own.

As the taste of water flooded him

So did love.

So he lay, mistaking

That picture of himself on the meniscus

For the stranger who could make him happy. 

Summary:

Narcissus falls in love with his own reflection, mistaking it for a separate being. His self-infatuation blinds him to reality, trapping him in a cycle of unfulfillable desire. 

Analysis:

This stanza highlights Narcissus's inability to recognize himself, symbolizing his lack of self-awareness. His infatuation with his own reflection represents a dangerous detachment from reality and a descent into self-absorption.

நார்சிஸஸ் தனது சொந்த பிரதிபலிப்புடன் காதல் கொள்கிறார், அதை ஒரு தனி நபராக தவறாக நினைக்கிறார். அவரது சுய மோகம் அவரை யதார்த்தத்திற்கு குருடாக்குகிறது, நிறைவேற்ற முடியாத ஆசையின் சுழற்சியில் அவரை சிக்க வைக்கிறது.

Stanza 27: Narcissus's Entrapment

Poetic Lines:

He lay, like a fallen garden statue,

Gaze fixed on his image in the water,

Comparing it to Bacchus or Apollo,

Falling deeper and deeper in love

With what so many had loved so hopelessly.   

Summary:

Narcissus becomes completely absorbed in his own reflection, comparing his beauty to that of the gods Bacchus and Apollo. His self-love deepens, mirroring the unrequited love others have felt for him.   

Analysis:

This stanza highlights Narcissus's self-absorption and his detachment from reality. The comparison to a "fallen garden statue" emphasizes his static state and his emotional immobility. His comparison of himself to gods underscores his inflated sense of self-importance and his blindness to his own flaws.   

நார்சிஸஸ் தனது சொந்த பிரதிபலிப்பில் முழுமையாக உள்வாங்கப்படுகிறார், அவரது அழகை பச்சஸ் மற்றும் அப்பல்லோ கடவுள்களின் அழகுடன் ஒப்பிடுகிறார். அவரது சுய காதல் ஆழமடைகிறது, மற்றவர்கள் அவருக்காக உணர்ந்த பதிலளிக்கப்படாத காதலைப் பிரதிபலிக்கிறது.

Stanza 28: The Unattainable Self

Poetic Lines:

Not recognizing himself

He wanted only himself.

He had chosen

From all the faces he had ever seen

Only his own.   

Summary:

Narcissus's lack of self-awareness is further emphasized. He desires only himself, failing to recognize that the object of his affection is merely a reflection.   

Analysis:

This stanza captures the essence of Narcissus's tragedy. His inability to recognize himself symbolizes his lack of self-knowledge and his entrapment in a cycle of unfulfillable desire. His choice of his own reflection over all other faces underscores his self-absorption and his isolation from genuine human connection.   

நார்சிஸஸின் சுய விழிப்புணர்வு இல்லாமை மேலும் வலியுறுத்தப்படுகிறது. அவர் தன்னை மட்டுமே விரும்புகிறார், பாசத்தின் பொருள் வெறும் பிரதிபலிப்பு என்பதை அங்கீகரிக்கத் தவறிவிடுகிறார்.

Stanza 29: The Torturer and the Tortured

Poetic Lines:

He was himself

The torturer who now began his torture.

He plunged his arms deep to embrace

One who vanished in agitated water.   

Summary:

Narcissus becomes both the torturer and the tortured, as his attempts to embrace his reflection only lead to its disappearance. His actions symbolize the self-destructive nature of his self-love.   

Analysis:

This stanza highlights the futility of Narcissus's self-love. His attempts to embrace his reflection only disrupt the image, creating a cycle of frustration and longing. The metaphor of the "torturer who now began his torture" emphasizes the self-inflicted nature of his suffering.   

நார்சிஸஸ் சித்திரவதை செய்பவராகவும் சித்திரவதை செய்யப்பட்டவராகவும் மாறுகிறார், ஏனெனில் அவரது பிரதிபலிப்பைத் தழுவ முயற்சிப்பது அதன் மறைவுக்கு வழிவகுக்கிறது. அவரது செயல்கள் அவரது சுய காதலின் சுய அழிவு தன்மையை அடையாளப்படுத்துகின்றன.

Stanza 30: The Illusion of Reciprocation

Poetic Lines:

Again and again he kissed

The lips that seemed to be rising to kiss his

But dissolved, as he touched them,

Into a soft splash and a shiver of ripples.   

Summary:

Narcissus's attempts to connect with his reflection are met with further frustration. The image he kisses dissolves upon contact, highlighting the illusory nature of his desires.   

Analysis:

This stanza emphasizes the unattainable nature of Narcissus's desires. The image of the dissolving kiss symbolizes the impossibility of finding fulfillment in self-love. His repeated attempts to connect with his reflection only perpetuate his frustration and despair.   

அவரது பிரதிபலிப்புடன் இணைவதற்கான நார்சிஸஸின் முயற்சிகள் மேலும் விரக்தியுடன் சந்திக்கின்றன. அவர் முத்தமிடும் படம் தொடர்பு கொண்டவுடன் கரைகிறது, அவரது ஆசைகளின் மாயத்தோற்ற தன்மையை எடுத்துக்காட்டுகிறது.

Stanza 31: Narcissus's Plea

Poetic Lines:

How could he clasp and caress his own reflection?

And still he could not comprehend

What the deception was, what the delusion.

He simply became more excited by it.

Poor misguided boy!

Why clutch so vainly

At such a brittle figment?   

Summary:

Narcissus, unable to grasp the reality of his situation, continues to be consumed by his self-infatuation. His blindness to the truth deepens his entrapment in the illusion.   

Analysis:

This stanza highlights Narcissus's lack of self-awareness and his inability to recognize the futility of his desires. His continued pursuit of his own reflection, despite the repeated frustrations, underscores his entrapment in the illusion.   

தனது நிலைமையின் யதார்த்தத்தைப் புரிந்து கொள்ள முடியாத நார்சிஸஸ், தனது சுய மோகத்தால் தொடர்ந்து உட்கொள்ளப்படுகிறார். உண்மைக்கு அவன் குருடாக இருப்பது மாயையில் அவன் சிக்கிக் கொள்வதை ஆழப்படுத்துகிறது.

Stanza 32: The Shadow Self

Poetic Lines:

What you hope

To lay hold of has no existence.

This is your own shadow.

It comes with you.

While you stay it stays.

So it will go

When you go – if ever you can go.   

Summary:

Narcissus's reflection is described as a shadow, an intangible image that has no existence independent of himself. This metaphor emphasizes the futility of his pursuit and the self-destructive nature of his self-love.   

Analysis:

The comparison of Narcissus's reflection to a shadow highlights the ephemeral and unattainable nature of his desires. The shadow, a mere projection of himself, has no substance or independent existence. His inability to separate himself from his shadow symbolizes his entrapment in a cycle of self-absorption.   

நார்சிஸஸின் பிரதிபலிப்பு ஒரு நிழலாக விவரிக்கப்படுகிறது, அது தன்னிலிருந்து சுதந்திரமாக இருக்கும் ஒரு அருவமான படம். இந்த உருவகம் அவரது நாட்டத்தின் பயனற்ற தன்மையையும், அவரது சுய காதலின் சுய அழிவு தன்மையையும் வலியுறுத்துகிறது.

Stanza 33: Narcissus's Despair

Poetic Lines:

He could not go.

He wanted neither to eat nor to sleep.

Only to lie there – eyes insatiably

Gazing into the eyes that were no eyes.

This is how his own eyes destroyed him.   

Summary:

Narcissus becomes completely consumed by his self-love, neglecting his basic needs and fixated solely on his own reflection. His obsession leads to his physical and emotional decline.   

Analysis:

This stanza depicts the destructive consequences of Narcissus's self-absorption. His neglect of his physical needs and his obsessive focus on his reflection symbolize his detachment from reality and his descent into self-destruction. The phrase "his own eyes destroyed him" emphasizes the self-inflicted nature of his downfall.   

நார்சிஸஸ் தனது சுய காதலால் முழுமையாக உட்கொள்ளப்படுகிறார், அவரது அடிப்படைத் தேவைகளை புறக்கணித்து, அவரது சொந்த பிரதிபலிப்பில் மட்டுமே கவனம் செலுத்துகிறார். அவரது வெறி அவரது உடல் மற்றும் உணர்ச்சி வீழ்ச்சிக்கு வழிவகுக்கிறது.

Stanza 34: Narcissus's Lament

Poetic Lines:

He sat up, and lifting his arms

Called to the forest: ‘You trees,

Was there ever a love

As cruel as mine is to me?   

Summary:

Narcissus, in a moment of despair, addresses the trees of the forest, lamenting the cruelty of his self-love. His plea for recognition highlights his isolation and his longing for connection.   

Analysis:

Narcissus's address to the trees represents his desperation and his yearning for understanding. The trees, silent witnesses to his suffering, symbolize the natural world that he has rejected in his pursuit of self-gratification. His question, "Was there ever a love as cruel as mine?" underscores the self-destructive nature of his obsession.   

விரக்தியின் ஒரு கணத்தில், நார்சிஸஸ் காட்டின் மரங்களை உரையாற்றுகிறார், அவரது சுய காதலின் கொடுமையைப் புலம்புகிறார். அங்கீகாரத்திற்கான அவரது வேண்டுகோள் அவரது தனிமையையும் தொடர்புக்கான அவரது ஏக்கத்தையும் எடுத்துக்காட்டுகிறது.

Stanza 35: Narcissus's Isolation

Poetic Lines:

You aged voyeurs, you eavesdroppers,

Among all the lovers who have hidden

Under your listening leaves

Was there ever a love

As futureless as mine?   

Summary:

Narcissus continues his lament, questioning the trees about the uniqueness of his suffering. He emphasizes the hopelessness and isolation of his self-love.   

Analysis:

Narcissus's comparison of his love to those who have "hidden under your listening leaves" highlights his isolation and his inability to form genuine connections. His self-love is depicted as "futureless," emphasizing its lack of potential for growth or fulfillment.

  நார்சிஸஸ் தனது புலம்பலைத் தொடர்கிறார், அவரது துன்பத்தின் தனித்துவத்தைப் பற்றி மரங்களிடம் கேள்வி எழுப்புகிறார். அவர் தனது சுய காதலின் நம்பிக்கையற்ற தன்மையையும் தனிமையையும் வலியுறுத்துகிறார். 

Stanza 36: The Unbridgeable Gap

Poetic Lines:

What I love is untouchable.

We are kept apart

Neither by seas nor mountains

Nor the locked-up gates of cities.

Nothing at all comes between us –

Only the skin of water.   

Summary:

Narcissus describes the unattainable nature of his desire, emphasizing that the only barrier between him and the object of his affection is the surface of the water. This barrier, while seemingly insignificant, represents an insurmountable obstacle.   

Analysis:

This stanza highlights the paradox of Narcissus's self-love. The object of his desire is both himself and completely unattainable. The "skin of water" symbolizes the boundary between reality and illusion, between self and the reflection of self.   

தனது ஆசையின் அடைய முடியாத தன்மையை நார்சிஸஸ் விவரிக்கிறார், அவருக்கும் அவரது பாசத்திற்கும் இடையிலான ஒரே தடை நீரின் மேற்பரப்பு என்பதை வலியுறுத்துகிறார். இந்த தடை, அற்பமானதாகத் தோன்றினாலும், ஒரு கடக்க முடியாத தடையை குறிக்கிறது.

Stanza 37: The Illusion of Reciprocation

Poetic Lines:

He wants my love as I want his.

As I lean to kiss him

He lifts up his face to kiss me –

Why can’t I reach him?

Why can’t he reach me?   

Summary:

Narcissus describes the illusion of reciprocation in his self-love. The reflection mimics his actions, creating a false sense of connection and deepening his delusion.   

Analysis:

This stanza emphasizes the deceptive nature of Narcissus's self-love. The reflection's mimicry of his actions reinforces his belief that his feelings are reciprocated, further entangling him in the illusion. The questions "Why can't I reach him? Why can't he reach me?" highlight the inherent frustration and impossibility of his desire.   

தனது சுய காதலில் பரஸ்பர மாயையை நார்சிஸஸ் விவரிக்கிறார். பிரதிபலிப்பு அவரது செயல்களைப் பிரதிபலிக்கிறது, இது ஒரு தவறான தொடர்பு உணர்வை உருவாக்குகிறது மற்றும் அவரது மாயையை ஆழப்படுத்துகிறது.

Stanza 38: The Dissolving Embrace

Poetic Lines:

In that very touch of the kiss

We vanish from each other – he vanishes

Into the skin of water.   

Summary:

Narcissus's attempts to connect with his reflection are met with further frustration. The image he tries to embrace dissolves upon contact, emphasizing the ephemeral nature of his desires.   

Analysis:

This stanza reinforces the unattainable nature of Narcissus's self-love. The image of the dissolving embrace symbolizes the impossibility of finding fulfillment in his reflection. His attempts to connect with the image only perpetuate his frustration and despair.   

அவரது பிரதிபலிப்புடன் இணைவதற்கான நார்சிஸஸின் முயற்சிகள் மேலும் விரக்தியுடன் சந்திக்கின்றன. அவர் தழுவ முயற்சிக்கும் படம் தொடர்பு கொள்ள முயலும் போது படம் கரைந்து போகிறது, அவரது ஆசைகளின் நிலையற்ற தன்மையை வலியுறுத்துகிறது. இந்த சரணம் நார்சிஸஸின் சுய காதலின் அடைய முடியாத தன்மையை வலியுறுத்துகிறது.

Stanza 39: Narcissus's Confusion

Poetic Lines:

‘Who are you?

Come out.

Come up

Onto the land.

I never saw beauty

To compare with yours.

Oh why do you always

Dodge away at the last moment

And leave me with my arms full of nothing

But water and the memory of an image.   

Summary:

Narcissus, still unable to recognize himself, pleads with his reflection to come out of the water. His confusion and frustration highlight his blindness to the truth of his situation.   

Analysis:

This stanza emphasizes Narcissus's lack of self-awareness and his inability to recognize the futility of his desires. His plea to his reflection to "come out" reveals his detachment from reality and his entrapment in the illusion.   

தன்னை அடையாளம் காண இன்னும் முடியாத நார்சிஸஸ், தனது பிரதிபலிப்பை தண்ணீரிலிருந்து வெளியே வரும்படி கெஞ்சுகிறார். அவரது குழப்பம் மற்றும் விரக்தி அவரது நிலைமையின் உண்மைக்கு அவரது குருட்டுத்தன்மையை எடுத்துக்காட்டுகிறது.

Stanza 40: Narcissus's Self-Doubt

Poetic Lines:

It cannot be my ugliness

Or my age that repels you,

If all the nymphs are so crazy about me.   

Summary:

Narcissus, momentarily doubting himself, questions why his reflection would reject him when others find him so desirable. His self-doubt, however, is quickly overshadowed by his self-infatuation.   

Analysis:

This stanza reveals a brief flicker of self-doubt in Narcissus's mind. However, his inability to truly recognize himself prevents him from confronting his flaws and accepting responsibility for his isolation.   

நார்சிஸஸ், தன்னைப் பற்றி சந்தேகிக்கும் தருணத்தில், மற்றவர்கள் அவரை மிகவும் விரும்பத்தக்கதாகக் கருதும்போது அவரது பிரதிபலிப்பு அவரை ஏன் நிராகரிக்கும் என்று கேள்வி எழுப்புகிறார். இருப்பினும், அவரது சுய சந்தேகம் விரைவில் அவரது சுய மோகத்தால் மறைக்கப்படுகிறது.

Stanza 41: The Illusion of Shared Emotions

Poetic Lines:

Your face is full of love

As your eyes look into my eyes

I see it, and my hope shakes me.

I stretch my arms to you, you stretch yours

As eagerly to me.

You laugh when I laugh.

I have watched your tears through my tears.

When I tell you my love I see your lips

Seeming to tell me yours – though I cannot hear it.   

Summary:

Narcissus describes the illusion of shared emotions with his reflection. The image mimics his expressions and actions, reinforcing his belief that his feelings are reciprocated.   

Analysis:

This stanza emphasizes the deceptive nature of Narcissus's self-love. The reflection's mimicry of his emotions creates a false sense of connection and deepens his delusion. The image of watching "tears through my tears" highlights the self-reflexive nature of his experience and his inability to distinguish between himself and his reflection.   

தனது பிரதிபலிப்புடன் பகிரப்பட்ட உணர்ச்சிகளின் மாயையை நார்சிஸஸ் விவரிக்கிறார். படம் அவரது வெளிப்பாடுகள் மற்றும் செயல்களைப் பிரதிபலிக்கிறது, அவரது உணர்வுகள் பரஸ்பரம் என்ற நம்பிக்கையை வலுப்படுத்துகிறது.

Stanza 42: The Realization

Poetic Lines:

‘You are me.

Now I see that.

I see through my own reflection.

But it is too late.   

Summary:

Narcissus finally recognizes that the object of his affection is merely his own reflection. However, this realization comes too late, as he is already consumed by his self-love.   

Analysis:

This stanza marks a crucial turning point in the narrative. Narcissus's realization of the truth reveals a glimmer of self-awareness, but his acknowledgment that it is "too late" underscores the tragic consequences of his self-absorption.   

தனது பாசத்தின் பொருள் வெறும் பிரதிபலிப்பு என்பதை நார்சிஸஸ் இறுதியாக அங்கீகரிக்கிறார். இருப்பினும், இந்த உணர்தல் மிகவும் தாமதமாக வருகிறது, ஏனெனில் அவர் ஏற்கனவே தனது சுய காதலால் உட்கொள்ளப்படுகிறார்.

Stanza 43: The Despair of Self-Love

Poetic Lines:

I am in love with myself.

I torture myself.

What am I doing –

Loving or being loved?

What can my courtship gain?

What I want, I am.

But being all that I long for –

That is my destitution.   

Summary:

Narcissus grapples with the realization of his self-love, recognizing the futility and self-destructive nature of his desire. His questions highlight the paradox of his situation and the impossibility of finding fulfillment in his reflection.   

Analysis:

This stanza captures the internal conflict and despair that Narcissus experiences as he confronts the truth of his self-love. The questions he poses reflect his confusion and his struggle to reconcile his desire with the reality of his situation. The phrase "being all that I long for – that is my destitution" encapsulates the paradox of his self-absorption, where the fulfillment of his desire leads to his own destruction.   

தனது சுய காதலின் யதார்த்தத்தை நார்சிஸஸ் போராடுகிறார், அவரது ஆசையின் பயனற்ற தன்மையையும் சுய அழிவு தன்மையையும் அங்கீகரிக்கிறார். அவர் எழுப்பும் கேள்விகள் அவரது நிலைமையின் முரண்பாட்டையும், அவரது பிரதிபலிப்பில் நிறைவைக் காணும் சாத்தியமற்ற தன்மையையும் எடுத்துக்காட்டுகின்றன.

Stanza 44: Longing for Separation

Poetic Lines:

Why can’t I get apart from my body?

This is a new kind of lover’s prayer.

To wish himself apart from the one he loves.   

Summary:

Narcissus expresses his longing to separate himself from his own body, recognizing that his physical form is the source of his self-infatuation. His desire for separation represents a desperate attempt to escape the cycle of self-destruction.   

Analysis:

This stanza highlights the paradoxical nature of Narcissus's desire. He longs to be free from his own body, the very source of his beauty and the object of his affection. His desire for separation reflects his growing awareness of the self-destructive nature of his self-love.

நார்சிஸஸ் தனது சொந்த உடலில் இருந்து தன்னைப் பிரிக்க வேண்டும் என்ற தனது விருப்பத்தை வெளிப்படுத்துகிறார், அவரது உடல் வடிவம் அவரது சுய மோகத்திற்கு ஆதாரம் என்பதை அங்கீகரிக்கிறார். பிரிவினைக்கான அவரது விருப்பம் சுய அழிவின் சுழற்சியில் இருந்து தப்பிக்க ஒரு தீவிரமான முயற்சியை குறிக்கிறது.

Stanza 45: Narcissus's Plea

Poetic Lines:

Why can’t I get apart from my body?

This is a new kind of lover’s prayer.

To wish himself apart from the one he loves.   

Summary:

Narcissus expresses his longing to separate himself from his own body, recognizing that his physical form is the source of his self-infatuation. His desire for separation represents a desperate attempt to escape the cycle of self-destruction.   

Analysis:

This stanza highlights the paradoxical nature of Narcissus's desire. He longs to be free from his own body, the very source of his beauty and the object of his affection. His desire for separation reflects his growing awareness of the self-destructive nature of his self-love.  

 நார்சிஸஸ் தனது சொந்த உடலில் இருந்து தன்னைப் பிரிக்க வேண்டும் என்ற தனது விருப்பத்தை வெளிப்படுத்துகிறார், அவரது உடல் வடிவம் அவரது சுய மோகத்திற்கு ஆதாரம் என்பதை அங்கீகரிக்கிறார். பிரிவினைக்கான அவரது விருப்பம் சுய அழிவின் சுழற்சியில் இருந்து தப்பிக்க ஒரு தீவிரமான முயற்சியை குறிக்கிறது.

Stanza 46: The Inevitability of Decline

Poetic Lines:

‘This impotent grief

Is taking my strength

And my life.

My beauty is in full bloom –

But I am a cut flower.   

Summary:

Narcissus recognizes that his grief and self-infatuation are draining his life force. The comparison to a "cut flower" symbolizes the ephemeral nature of his beauty and the inevitability of decline.   

Analysis:

This stanza emphasizes the destructive consequences of Narcissus's self-absorption. His grief and unfulfilled desire are consuming him, leading to his physical and emotional decline. The image of the "cut flower" highlights the fragility of beauty and the transient nature of life.  

 தனது துக்கமும் சுய மோகமும் தனது வாழ்க்கை சக்தியை வடிகட்டுகின்றன என்பதை நார்சிஸஸ் அங்கீகரிக்கிறார். "வெட்டப்பட்ட பூ" உடனான ஒப்பீடு அவரது அழகின் நிலையற்ற தன்மையையும் வீழ்ச்சியின் தவிர்க்க முடியாத தன்மையையும் குறிக்கிறது.

Stanza 47: The Wish for Death

Poetic Lines:

Let death come quickly –

Carry me off

Where this pain

Can never follow.

The one I loved should be let live –

He should live on after me, blameless.

But when I go – both of us go.’   

Summary:

Narcissus welcomes death as a release from his suffering, expressing his desire for the "one he loved" (his reflection) to live on. However, he recognizes that his death will also mean the end of his reflection, highlighting the inseparable nature of their existence.   

Analysis:

Narcissus's wish for death reflects his despair and his inability to escape the cycle of self-destruction. His concern for the "one he loved" underscores his continued delusion and his inability to separate himself from his reflection. The phrase "when I go – both of us go" emphasizes the self-reflexive nature of his experience and the inevitable end of his self-infatuation.   

நார்சிஸஸ் மரணத்தை தனது துன்பத்திலிருந்து விடுதலையாக வரவேற்கிறார், "அவர் நேசித்தவர்" (அவரது பிரதிபலிப்பு) வாழ வேண்டும் என்ற தனது விருப்பத்தை வெளிப்படுத்துகிறார். இருப்பினும், அவரது மரணம் அவரது பிரதிபலிப்பின் முடிவையும் குறிக்கும் என்பதை அவர் அங்கீகரிக்கிறார், அவர்களின் இருப்பின் பிரிக்க முடியாத தன்மையை எடுத்துக்காட்டுகிறார்.

Stanza 48: Narcissus's Tears

Poetic Lines:

Then Narcissus wept into the pool.

His tears shattered the still shrine

And his image blurred.   

Summary:

Narcissus weeps into the pool, his tears disrupting the surface and distorting his reflection. This disruption symbolizes the breakdown of his illusion and the confrontation with his own mortality.   

Analysis:

Narcissus's tears represent a release of his pent-up emotions and a recognition of his own vulnerability. The disruption of the pool's surface symbolizes the shattering of his illusion and the confrontation with the reality of his situation.   

நார்சிஸஸ் குளத்தில் அழுகிறார், அவரது கண்ணீர் மேற்பரப்பை சீர்குலைத்து அவரது பிரதிபலிப்பை சிதைக்கிறது. இந்த சீர்குலைவு அவரது மாயையின் முறிவையும் அவரது சொந்த மரணத்தை எதிர்கொள்வதையும் குறிக்கிறது.

Stanza 49: Narcissus's Plea

Poetic Lines:

He cried after it: ‘Don’t leave me.

If I cannot touch you at least let me see you.

Let me nourish my starving, luckless love –

If only by looking.’   

Summary:

Narcissus pleads with his reflection not to leave him, expressing his desire to at least see the image that has captivated him. His plea highlights his continued attachment to the illusion and his inability to let go of his self-love.   

Analysis:

Narcissus's plea to his reflection reveals his desperation and his continued entrapment in the illusion. Even though he recognizes the unattainable nature of his desire, he cannot bear to be separated from the image that has consumed him.   

நார்சிஸஸ் தனது பிரதிபலிப்பை விட்டு வெளியேற வேண்டாம் என்று கெஞ்சுகிறார், குறைந்தபட்சம் அவரை வசீகரித்த படத்தைப் பார்க்க வேண்டும் என்ற தனது விருப்பத்தை வெளிப்படுத்துகிறார். அவரது வேண்டுகோள் மாயையுடனான அவரது தொடர்ச்சியான பற்றுதலையும், அவரது சுய காதலை விட்டுவிட இயலாமையையும் எடுத்துக்காட்டுகிறது.

Stanza 50: Narcissus's Self-Harm

Poetic Lines:

Then he ripped off his shirt,

And beat his bare chest with white fists.

The skin flushed under the blows.   

Summary:

Narcissus, in a fit of frustration and despair, harms himself, his actions reflecting the self-destructive nature of his obsession.   

Analysis:

Narcissus's self-harm symbolizes the extent to which his self-love has consumed him. His inability to connect with his reflection leads to a violent outburst against himself, highlighting the destructive consequences of his unfulfilled desire.   

விரக்தி மற்றும் விரக்தியின் பொருத்தத்தில், நார்சிஸஸ் தன்னைத்தானே காயப்படுத்திக் கொள்கிறார், அவரது செயல்கள் அவரது வெறித்தனத்தின் சுய அழிவு தன்மையை பிரதிபலிக்கின்றன.

Stanza 51: Narcissus's Transformation

Poetic Lines:

When Narcissus saw this

In the image returned to perfection

Where the pool had calmed –

It was too much for him.

Like wax near the flame,

Or like hoar-frost

Where the first ray of the morning sun

Creeps across it,

He melted – consumed

By his love.   

Summary:

Narcissus, witnessing his own self-inflicted pain reflected in the pool, is overwhelmed and begins to fade away. His transformation into a flower symbolizes the consequences of his self-absorption and the ephemeral nature of beauty.   

Analysis:

Narcissus's transformation into a flower represents the culmination of his self-love and the ultimate expression of his self-destruction. The imagery of melting wax and frost conveys the fragility of beauty and the transient nature of life. His consumption by his own love highlights the self-inflicted nature of his downfall.   

குளத்தில் பிரதிபலித்த தனது சொந்த வலியைக் கண்டு, நார்சிஸஸ் மூழ்கி மங்கத் தொடங்குகிறார். ஒரு பூவாக அவரது உருமாற்றம் அவரது சுய-உறிஞ்சுதலின் விளைவுகளையும் அழகின் நிலையற்ற தன்மையையும் குறிக்கிறது.

Stanza 52: Echo's Witness

Poetic Lines:

Like Echo’s the petal of his beauty

Faded, shrivelled, fell –

He disappeared from his own eyes.

Till nothing remained of the body

That had driven Echo to distraction.

Echo was watching all this misery.   

Summary:

Echo witnesses Narcissus's transformation and demise, her own experience of unrequited love mirroring his self-destruction. Her presence as a witness underscores the interconnectedness of their fates.   

Analysis:

Echo's presence as a witness to Narcissus's downfall creates a sense of closure to her own story. Her experience of unrequited love and her eventual transformation into a mere voice parallel Narcissus's self-absorption and his ultimate demise. Their shared fate highlights the destructive potential of unfulfilled desire and the importance of self-awareness.   

நார்சிஸஸின் உருமாற்றத்தையும் மரணத்தையும் எதிரொலி காண்கிறது, பதிலளிக்கப்படாத காதல் அவரது சுய அழிவைப் பிரதிபலிக்கிறது. சாட்சியாக அவளுடைய இருப்பு அவர்களின் தலைவிதியின் ஒன்றோடொன்று இணைந்திருப்பதை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறது.

Stanza 53: Echo's Lament

Poetic Lines:

Remembering how it happened before

To her, when he ran from her,

Her anger blazed

But her pity smothered it.

And when he moaned, ‘Alas,’ she wept,

And groaned. ‘Alas.’   

Summary:

Echo, despite her own pain, feels pity for Narcissus as he suffers the consequences of his self-love. Her empathy and compassion highlight the complexity of her emotions and her ability to transcend her own suffering.   

Analysis:

Echo's pity for Narcissus reveals her capacity for empathy and forgiveness. Despite the pain he caused her, she recognizes his suffering and laments his tragic fate. Her ability to transcend her own pain and offer compassion highlights her emotional maturity and her connection to the natural world, which often reflects themes of renewal and acceptance.   

எதிரொலி, தனது சொந்த வலி இருந்தபோதிலும், நார்சிஸஸ் தனது சுய காதலின் விளைவுகளை அனுபவிக்கும்போது அவருக்கு பரிதாபப்படுகிறார். அவளுடைய பச்சாதாபம் மற்றும் இரக்கம் அவளுடைய உணர்ச்சிகளின் சிக்கலான தன்மையையும், அவளுடைய சொந்த துன்பத்தை மீறும் திறனையும் எடுத்துக்காட்டுகின்றன.

Stanza 54: Narcissus's Farewell

Poetic Lines:

His last words,

As he gazed into the dark pool,

‘Farewell, you incomparable boy,

I have loved you in vain’

Returned from her lips with sorrow doubled:

‘I have loved you in vain.’

And after his last ‘Farewell’

Came her last ‘Farewell.’   

Summary:

Narcissus bids farewell to his reflection, acknowledging the futility of his love. Echo echoes his words, her own farewell carrying the weight of her unrequited love and her shared fate with Narcissus.   

Analysis:

Narcissus's farewell to his reflection represents a final recognition of the truth and an acceptance of his fate. Echo's repetition of his words adds a layer of poignancy, highlighting the shared nature of their suffering and the enduring power of unfulfilled love.   

நார்சிஸஸ் தனது பிரதிபலிப்பிற்கு விடைபெறுகிறார், அவரது காதலின் பயனற்ற தன்மையை ஒப்புக்கொள்கிறார். எதிரொலி அவருடைய வார்த்தைகளை எதிரொலிக்கிறது, அவளுடைய சொந்த விடைபெறுதல் அவளுடைய பதிலளிக்கப்படாத காதலின் எடையையும் நார்சிஸஸுடனான அவளுடைய பகிரப்பட்ட தலைவிதியையும் சுமக்கிறது.

Stanza 55: Narcissus's Death

Poetic Lines:

He pillowed his head on the grass.

So finally death

Closed the eyes that had loved themselves too much.   

Summary:

Narcissus dies, his death a consequence of his self-absorption and unfulfilled desire. The closing of his eyes symbolizes the end of his delusion and his separation from the reflection that consumed him.   

Analysis:

Narcissus's death marks the culmination of his tragic fate. His inability to recognize himself and form genuine connections leads to his self-destruction. The closing of his eyes represents the end of his illusion and his separation from the reflection that captivated him. 

  நார்சிஸஸ் இறந்துவிடுகிறார், அவரது மரணம் அவரது சுய-உறிஞ்சுதல் மற்றும் நிறைவேறாத ஆசையின் விளைவாகும். அவரது கண்களை மூடுவது அவரது மாயையின் முடிவையும், அவரை விழுங்கிய பிரதிபலிப்பிலிருந்து அவரது பிரிவினையையும் குறிக்கிறது.

Stanza 56: Narcissus in the Underworld

Poetic Lines:

When he entered the Land of the Dead

Narcissus could not resist it –

He ran straight to the banks of the Styx

And gazed down at the smear of his shadow

Trembling on the fearful current.   

Summary:

Even in the afterlife, Narcissus remains fixated on his own image, seeking out his reflection in the river Styx. His continued self-absorption highlights the enduring power of his obsession.   

Analysis:

Narcissus's continued pursuit of his reflection in the underworld emphasizes the deep-seated nature of his self-infatuation. Even death has not freed him from his obsession, suggesting that his self-love has become an intrinsic part of his identity.   

பாதாள உலகத்திலும் கூட, நார்சிஸஸ் தனது சொந்த படத்தில் நிலைத்திருக்கிறார், ஸ்டைக்ஸ் நதியில் தனது பிரதிபலிப்பைத் தேடுகிறார். அவரது தொடர்ச்சியான சுய-உறிஞ்சுதல் அவரது வெறித்தனத்தின் நீடித்த சக்தியை எடுத்துக்காட்டுகிறது.

Stanza 57: Mourning and Remembrance

Poetic Lines:

His sisters, the nymphs of the fountains,

Cropped their hair and mourned him

In a lamenting song – and far off,

Wandering heartbroken among the hills

Echo sang the refrain.   

Summary:

Narcissus's sisters mourn his death, their lament echoing through the natural world. Echo, still heartbroken, joins in their mourning, her voice a constant reminder of their shared fate.   

Analysis:

The nymphs' mourning and Echo's participation in their lament create a sense of collective grief and remembrance. Their voices, echoing through the hills, symbolize the enduring impact of Narcissus's story and the lasting consequences of his self-absorption.   

நார்சிஸஸின் சகோதரிகள் அவருடைய மரணத்திற்காக துக்கப்படுகிறார்கள், அவர்களின் புலம்பல் இயற்கை உலகம் முழுவதும் எதிரொலிக்கிறது. எதிரொலி, இன்னும் இதயம் நொறுங்கி, அவர்களின் துக்கத்தில் சேர்கிறது, அவளுடைய குரல் அவர்களின் பகிரப்பட்ட தலைவிதியின் நிலையான நினைவூட்டலாகும்.

Stanza 58: The Transformation

Poetic Lines:

When men came with timber

To build a pyre, and with crackling torches

For the solemnity

That would reduce Narcissus

To a handful of dust in an urn –

No corpse could be found.   

Summary:

When people come to cremate Narcissus's body, they find that it has disappeared. This disappearance foreshadows his transformation into a flower.   

Analysis:

The disappearance of Narcissus's body marks a final transformation, symbolizing his transcendence of his human form and his integration into the natural world. This transformation serves as a reminder of the cyclical nature of life and death and the enduring power of nature.  

 மக்கள் நார்சிஸஸின் உடலை எரிக்க வரும்போது, அது மறைந்துவிட்டதைக் காண்கிறார்கள். இந்த மறைவு ஒரு பூவாக அவரது உருமாற்றத்தை முன்னறிவிக்கிறது.

Stanza 59: The Narcissus Flower

Poetic Lines:

But there, in the pressed grass where he had perished,

A tall flower stood unbroken –

Bowed, a ruff of white petals

Round a dainty bugle centre

Yellow as egg yolk.   

Summary:

In the place where Narcissus died, a beautiful flower has bloomed. This flower, named after Narcissus, symbolizes the enduring legacy of his story and the transformation of self-love into a thing of beauty.   

Analysis:

The emergence of the narcissus flower represents a final act of redemption and transformation. Narcissus's self-love, which led to his destruction, is now embodied in a beautiful and delicate flower. This transformation suggests that even the most destructive forces can be transformed into something positive and enduring.   

நார்சிஸஸ் இறந்த இடத்தில், ஒரு அழகான பூ பூத்திருக்கிறது. நார்சிஸஸின் பெயரால் அழைக்கப்படும் இந்த பூ, அவரது கதையின் நீடித்த மரபையும், சுய காதலை அழகாக மாற்றுவதையும் குறிக்கிறது.

Stanza 60: The Legacy of the Myth

Poetic Lines:

Yes, it was this quiet woodland flower

Trumpeted the fame of Tiresias

Throughout Achaia.   

Summary:

The narcissus flower serves as a reminder of Tiresias's prophecy and the tragic story of Narcissus. The flower's enduring presence symbolizes the lasting impact of the myth and its continued relevance throughout time.   

Analysis:

This final stanza emphasizes the enduring legacy of the myth of Narcissus and Echo. The narcissus flower, a symbol of both beauty and self-absorption, serves as a constant reminder of the importance of self-knowledge and the dangers of unrequited love. The flower's presence throughout Achaia suggests that the story's message has resonated across time and continues to hold meaning for those who encounter it.

நார்சிஸஸ் மற்றும் எதிரொலியின் கட்டுக்கதையின் நீடித்த மரபை இந்த இறுதி சரணம் வலியுறுத்துகிறது. அழகு மற்றும் சுய-உறிஞ்சுதல் இரண்டின் அடையாளமாக, நார்சிஸஸ் பூ, சுய அறிவின் முக்கியத்துவம் மற்றும் பதிலளிக்கப்படாத காதலின் ஆபத்துகளை தொடர்ந்து நினைவூட்டுகிறது.

*******************************